www.speculanten.nl

Op de site van de huurteams is een brochure te vinden met berekeningen van huurpijzen die in Amsterdam gaan gelden als de plannen van minister Dekker op 22 februari worden aangenomen door de Kamer. De cijfers maken meteen duidelijk dat dit een catastofe voor huurders betekent. De VVD en de huisbazen kijken lachend toe..

Tijdens de grote stadsuitbreidingen aan het einde van de 19e eeuw hadden de huizenbouwers weinig oog voor kwaliteit, het kwam zelfs regelmatig voor dat nieuwbouwpanden halverwege de bouw alweer instorten. Er moesten duizenden woningen gebouwd worden en toezicht door de gemeente was nog niet georganiseerd. Deze zogenaamde revolutiebouw werd door allerlei malafides bouwmaatschappijen neergezet. Door de matige kwaliteit en enkele incidenten werd de weg vrijgemaakt voor de Woningwet in 1901.
Ook in die tijd kwamen de woningbouwverenigingen op; deze moesten de arbeiders en de middenklasse goede en betaalbare huurwoningen bieden. De huurders waren lid van de vereniging of cooperatie, indirect waren de bewoners dus eigenaar van hun woning. Dit systeem heeft zo’n honderd jaar geduurd. Aan het einde van de 20ste eeuw werden de woningbouwverenigingen opgedoekt en gingen verder als stichtingen, de bewoners waren geen lid meer en verloren hun invloed. Tegenwoordig zijn door het opheffen van het subsidiebestel de woningbouwbedrijven puur commerciele instellingen geworden. Over enkele jaren zal er weer een wijziging worden doorgevoerd; de oorspronkelijke taakstellling (het huisvesten van Jan Modaal) moet los worden gekoppeld van de commerciele activiteiten. De geliberaliseerde vrije sector woningen worden dan in een aparte BV of NV ondergebracht.

De woningbouw is dus het laatste decennium vercommercialiceerd. Zoals de geschiedenis heeft geleerd betekent dat er dus een strak toezicht van gemeentewege moet zijn op de bouw en onderhoud van woningen. En daar schort het ook nogal eens aan. De VROM Inspectie heeft o.a. tot taak om Bouw en Woningtoezicht afdelingen van gemeentes tegen het licht te houden. Zij publiceert de controles die zij steeksproefgewijs uitvoert.

Enkele weken geleden stortte een deel van het nieuwbouwproject Bos en Lommerplein in nadat een bierauto over het plein reed. Het blijkt nu dat er geen bewapening was aangebracht in het beton.
Een oud-medewerker van de BWT vertelt tegen AT5 dat het aan kennis en personeel ontbrak. Ook nog van AT5: Controleurs gingen alleen op pad als ze zin hadden en dan alleen bij mooi weer.
“Men deed maar wat. De afdeling hing als los zand aan elkaar. Er was niemand die zei: ‘jij gaat dit doen’. Ook was men verplicht kennis in te huren, maar dat was te duur en werd niet gedaan. ”
Kijk ook maar een wat VROM al in 2003 (!) concludeerde (pdf) over de BWT van Bos en Lommer.

Sinds de Rembrandttoren een landmark is geworden en Sloterdijk en de Zuid-As elke week weer een ander aanblik geven als er weer een nieuw kantoor wordt opgeleverd willen andere stadsdelen niet meer onder doen. Op veel plaatsen knallen de hoogbouwkantoren uit de grond, meestal nog wel ‘ver’ gelegen vanaf de binnenstad. Enkele jaren geleden kwam daar ook verandering in door de bouw op de Oostelijke Handelskade. De plannen die stadsdeel Noord nu echter ontwikkelt wordt wel een heel grote aanslag op de monumentale binnenstad.
Noord wil een ‘Manhattan aan het IJ’ realiseren: meerdere kantoortorens, in hoogte variërend tussen 90 en 110 meter, achter de Shell-kantoortoren, die zelf ‘slechts’ 75 m hoog is. Vanaf Damrak, Singel en PH Kade zullen deze torens te zien zijn. Het project van onder andere het stadsdeel, ING Real Estate en Ymere, had nog een klein politiek probleempje voor Duco Stadig opgeleverd. Het Parool schreef het volgende erover:

Toch was het geen geringe fout die Stadig had begaan. In juni had de raad ingestemd met de aankoop van het Shell-terrein in Noord voor 140 miljoen euro. Het gebied werd meteen doorgeleverd aan de vastgoedonderneming van ING, die er 2200 woningen en 130.000 vierkante meter kantoor gaat bouwen. Voor de gemeente zou een tekort overblijven van maximaal dertig miljoen. Stadig stelde dat Shell l zou opdraaien voor de bodemsanering. Maar in oktober deelde Stadig mee, dat hij de raad verkeerd had ingelicht. Door miscommunicatie tussen het stadhuis en het bestuur van stadsdeel Noord wist hij niet dat daar was afgesproken dat Shell alleen voor de ‘urgente sanering’ zou zorgen; de stad is verantwoordelijk voor de bodemsanering die vereist is om de grond bouwrijp te maken. En de kosten daarvan waren eind vorig jaar al opgelopen tot zestien miljoen.

De Vereniging Vrienden van de Amsterdamse Binnenstad (VVAB) heeft bezwaar gemaakt tegen het nieuwe bestemmingsplan om in ieder geval de duidelijk te maken dat deze hoogbouw een aantasting gaat vormen van de binnenstad.

Naar deze week bekend is geworden werd niet alleen Endstra door Holleeder afgeperst. Het O.M. verdenkt Holleeder ook van afpersing van vastgoedboeren David Beesemer, Jan Dirk Take Paarlberg, John Wijsmuller, Rolf Friedlander en de geliquideerde Kees Houtman. Hiervoor kenden we al het verhaal van afpersing van De Vlieger en Kroonenberg Groep directeur Lesley Bamberger door Zion Einy. De nog levenden willen niets verklaren maar er zal nog wel wat uit de inbeslag genomen administraties van zowel Holleeders funky loopjongen Marcel Kaatee alsuit de boeken van Beesemer naar boven komen. Paarlberg en Wijsmuller participeerden in de jaren ’90 samen met Endstra in hun beleggingsvehikel Bosch en Duin. Rond de vierde participant is het echter opvallend stil: Klaas Hummel. Jarenlang deed hij alle zaken samen met Endstra. In 2002 heeft Hummel zich naar eigen zeggen uit laten kopen wegens de ‘reputatie’ van Endstra, veel gezamenlijk vastgoed werd verkocht aan partijen zoals Libra International BV.

Met de namen uit het bovenstaande Holleeder-rijtje komt de vraag op hoe Hummel hier inzit.
Is hij benaderd door Holleeder?
Hummel, actief in vakantieparken, winkelcentra en o.a. eigenaar van entertainmentcentrum Go Planet Enschede, heeft in het verleden ook al wat akkefietjes met justitie gehad.

PERSBERICHT, 15 februari 2006

Boekhouder crimineel poogt onderhandse aankoop BIBOB-pand

Na het failliet van eigenaar Joseph McCarthy als gevolg van het instorten van zijn zwartwerknetwerk zou zijn pand aan de Pretoriusstraat 28 geveild worden. Via één van zijn zakenpartners probeert McCarthy’s boekhouder Johannes van den Elshout nu alsnog het pand in handen te houden door het voor de veiling onderhands aan te kopen. Na een integriteitsonderzoek door het stadsdeel Oost-Watergraafsmeer is een in mei 2005 verleende bouwvergunning in januari jongstleden ingetrokken op basis van de wet Bevordering Integriteitsbeoordelingen door het Openbaar Bestuur (BIBOB). Door een onderhandse aankoop door een schijnbaar ongerelateerde derde kan de uitwerking van deze wet ontdoken worden.

Begin 2006 werd het pand aan de Pretoriusstraat 28 op de lijst gezet om executoraal geveild te worden omdat eigenaar McCarthy zijn hypotheekrente niet meer betaalt. Behalve 690.000 euro van hypotheeknemer ING liggen op het pand beslagen voor vorderingen van meer dan 1,5 miljoen euro, ondermeer door de belastingdienst. Drie weken geleden werd het pand opeens van de rol gehaald omdat er een onderhands bod blijkt te zijn gedaan door ene Robert Leon Segaar uit Den Haag.

Uit nader onderzoek blijkt dat Dhr. Segaar eigenaar is van een pand in de Haarlemse binnenstad, samen met Johannes van den Elshout van adminstratiekantoor Pro Genius BV. Ook op dat pand is beslag gelegd door een voormalige klant van Pro Genius, deze keer in verband met ‘verduisterde derdengelden’. Dezelfde Johannes van den Elshout en zijn bedrijf Pro Genius hebben jarenlang de administratie behartigd van vrijwel alle activiteiten van dhr McCarthy. Zo was Van den Elshout ook de accountant voor Nedzorg BV waar in april 2005 een inval door de SIOD is gedaan wat vervolgens tot de bovengenoemde vordering van de belastingdienst heeft geleid.

Bij een vergelijkbaar antecedent heeft Van den Elshout al eens hetzelfde pand buiten de veilingszaal weten te houden. Eind 2004 moest Pretoriusstraat 28 namelijk op last van de voormalige hypotheeknemer RABO bank worden verkocht. Van den Elshout heeft toen bij de ING de tegenwoordige hypotheek weten te regelen zodat het eigendom van Transfund bv (met McCarthy als directeur) over kon gaan naar McCarthy op eigen naam. Door nu alweer met een ‘nieuwe’ eigenaar op de proppen te komen kunnen een aantal problemen in een klap worden opgelost. De schulden van Dhr. McCarthy blijven op zijn eigen naam staan, terwijl het pand in kwestie met een schone lei terugkan op de ‘markt’, voor bijvoorbeeld een nieuwe hypotheek, nieuwe ‘waardestijgingen’ en legaal te boeken winsten. Ook zou de integriteit van een nieuwe eigenaar niet bij voorbaat te discussie staan bij de overheid. In feite het zoveelste rookgordijn.

Woensdag 15 januari om 13.45 dient de behandeling van de
verzoekschrijt tot onderhandse verkoop bij de Rechtbank aan de
Parnassusweg in Amsterdam

Spekulatie Onderzoeks Kollektief Amsterdam
spok@squat.net

EIND PERSBERICHT

achtergronden:

Het is een al oud principe: laat je panden zo verkrotten dat de gemeente op een gegeven moment niets anders kan dan je megalomane bouwplannen goed te keuren. Jarenlang hebben de stadsdelen liggen slapen en het de eigenaren gemakkelijk gemaakt; bewoners werden uitgeplaatst door de gemeente en vervolgens gebeurde er niets meer, niets geen aanschrijvingen op basis van de Woningwet, niets geen dwangsommen of uitvoering van gemeentewege. Gewoon niets. De panden staan te verkrotten en worden ondertussen nog enkele keren doorverkocht aan de zoveelste gelukzoeker. De bewoners verhuizen langzamerhand uit de panden zodat deze worden overgenomen door tijdelijke huurders, kraakwachten en/of krakers.

De huisbaas kan het stadsdeel vervolgens onder druk zetten; als je mijn bouwplan niet vergund zal ik de komende tien jaar geen andere plannen ontwikkelen zodat de verwaarlozing alleen maar verder zal toenemen. Zo heeft huisbaas Maeyveld BV, voorheen Imca Vastgoed, zojuist de medewerking van het stadsdeelbestuur gekregen om cluster Tabak I, bestaande uit de Nieuwezijds Voorburgwal 268, Spuistraat 219-231 en de Wijdesteeg 3-7 te verbouwen tot een hotel. Dit speculatieobject had Imca overgenomen van de beruchte projectontwikkelaar GW Bakker.

Ook in de Kinkerbuurt speelt ditzelfde verhaal: een blok woningen op de hoek Kinkerstraat – Da Costakade (pdf file)staat al zolang te verpauperen dat de hidige eigenaar, Korjako BV, nu toestemming krijgt voor sloop van het complex. De vorige eigenaar die nu trouwens nog steeds de beheerder, OGAM BV van Otto Brauns, heeft in het verleden al twee keer alle bewoners door de gemeente laten uitplaatsen maar ook dat leidde nooit tot concrete werkzaamheden.

De geplande nieuwbouw bestaat uit een zeer groot hotel. De tientallen goedkope huurwoningen zullen niet meer terugkomen. Normaliter krijgt een eigenaar niet zomaar een sloopvergunning of een woningonttrekkingsvergunning maar als de verschillende eigenaren 30 jaar geen onderhoudswerkzaamheden plegen en de panden zo verrot zijn geworden kan hij elke vergunning krijgen die hij wil. Zo worden de huisjesmelkers toch weer beloond.

Onderstaande bericht lenen wij van Indymedia alwaar dit werd gepost onder het door ons gepubliceerde persbericht over het kraken van criminele panden. De bewoners van de Van Ostadestraat 137 weten hierover mee te praten:

KRAKEN VAN KRIMINELEN
door de bewoners Van Ostadestraat 137
(Januari 2006)

van misdaad naar bouwprojekt

Dat de georganiseerde misdaad in de Amsterdamse wijken tot onrust leidt is vooral te zien rondom de roemruchte Apollolaan. Inmiddels kun je een heuse thema-wandeltocht houden. Van plekken waar vastgoed-bazen zijn geliquideerd naar plekken waar justitie invallen heeft gedaan. Achter de vastgoed-b.v.’s waar je dan langs loopt die nog niet de media hebben gehaald, vermoed je dan al gauw het ergste.

Het zijn echter niet de kastelen en de villa’s waar het meeste geld in gaat zitten. Paradoxaal gezien zijn dat vaak de wat meer doorsnee buurten. Uiteindelijk is dat niet zo vreemd want in bijvoorbeeld de 19e eeuwse gordel wordt veel verbouwd. De Kinkerbuurt, de Swammerdambuurt, de Indische buurt, de Pijp, de Rivierenbuurt: het zijn allemaal namen met een magische aantrekkingskracht op het kriminele kapitaal. Het zijn dan ook niet huuropbrengsten waar de “projektonwikkelaars” naar op zoek zijn. In vergelijking met een per etage verhuurd pand brengt een per etage verkocht pand velen malen meer op. Maar dan moeten die huurders er wel eerst nog uit. Met een dergelijk financieel vooruitzicht zijn vele eigenaren al snel bereid om de handen flink uit de mouwen te steken. Het doen vertrekken van huurders is inmiddels een winstgevende bedrijfstak. De schandaalverhalen zijn dan ook niet van de wind.

Aangezien vele van deze Amsterdamse wijken stikken van de huurders zijn de mogelijkheden schier oneindig. De projektontwikkelaar komt al snel geld te kort om panden aan te kopen van de traditionele eigenaars. Op haar beurt trekt dit dan weer een aantal mensen aan met geld in overvloed. Ook wel de bankiers van de onderwereld genoemd, zorgen zij ervoor dat criminele gelden via allerlei constructies het vastgoed kunnen invloeien. Zwart geld wordt zo witgewassen, de kriminelen beschikken over een wit vermogen en een aantal projektontwikkelaars en makelaars snoepen daar flink van mee.

de bouwers en de buurten

Van al deze dubieuze constructies zullen de buurtbewoners niet gauw lucht krijgen. Zelfs de bouwvakkers die de panden daadwerkelijk verbouwen niet. Het besef komt vaak pas op het niveau van de mensen die in de buurten onder druk staan. De huurders die gedwongen worden te verhuizen voor een luxe-appartementen plan en de woningzoekenden die geen andere mogelijkheden hebben dan de leegstaande panden te kraken. Deze mensen zoeken al gauw steun bij elkaar, via huurdersorganisaties en krakersstrukturen. Om er vrijwel direct achter te komen dat ze vaak dezelfde tegenstanders hebben.

Het uitplaatsen van huurders, wat een mooi woord is voor wegjagen, gaat natuurlijk samen met leegstand. Niet iedereen laat zich zomaaar uit haar “eigen” huis gooien. Nadat eerst iedereen met mooie verhalen over vervangende huisvesting wordt gepaaid, wordt in tweede instantie de druk opgevoerd. Voor de achterblijvers wordt het verblijf niet zelden erg oncomfortabel gemaakt. Veel mensen vertrekken dan ook al snel, ook omdat ze niet weten wat voor rechten ze met hun huurcontract hebben. Soms worden er in de vrijgekomen woningen zogeheten anti-krakers geplaatst. Dit zijn woningzoekenden die gedwongen zijn zich volledig naar de wensen van de eigenaar van het pand te voegen. Ze zijn zo stom geweest om een soort wurgcontract te ondertekenen. Ze betalen vaak even veel huur als de huurders, maar kunnnen er daarentegen elk moment uit gezet worden. Dit staat in scherp contrast met het huurrecht. Tegenover huur betalen staat ook het recht op een vaste woning en het onderhoud dat daarbij hoort.

Het is dan ook niet zo gek dat mensen hier op een gegeven moment genoeg van hebben. Huurders gaan op hun strepen staan en woningzoekenden gaan de leegstaande panden kraken. Zoals altijd geldt helaas ook hier dat de brutalen de halve wereld hebben. Toch is dat hier maar goed ook: anders hadden de projektonwikkelaars de andere helft ook ingepikt. Het behoud van de buurt voor de buurt vereist soms een heel aktieve opstelling.

kraken op buurtniveau tegen de kriminelen

In de Van Ostadestraat wordt veel verbouwd. Veel panden kunnen inderdaad wel een oppepper gebruiken. Omdat er vrij weinig in handen is van bijvoorbeeld woningbouwcorporaties zijn het vaak de dubieuze figuren die als eerste in het gat springen. Eigenaren die een grote verbouwing niet zien zitten verkopen de boel aan de vlotte jongens met grootse plannen. Voor de ingewijden voert een wandeling door de straat langs vrijwel alle grote namen van de vastgoed-criminaliteit. Je bent blij als je een stel bouwvakkers tegenkomt die gewoon wel voor een kleine particulier werken.

Het verhaal achter een van de panden in de straat was wel erg bont. Er was een bloedige liquidatie voor nodig om het verhaal echt boven water te krijgen. Op 31 Oktober 2005 word de (ex-)advocaat Evert Hingst voor zijn huis, om de hoek bij de Apollolaan doodgeschoten. Hingst is in Juni van dat jaar vrijgelaten nadat hij in April was gearresteerd. In mei werden in zijn kantoorkluis wapens gevonden. In September 2004 deed Justitie ook al een inval op het advocatenkantoor Toenbreker aan de Keizersgracht waar Hingst werkt. Dan al ziet men in hem een actieve expert in het juridische gedeelte van het witwassen van uit drugs verkregen winsten. Tevens zou zijn naam dan al op “dodenlijsten” staan.

Hingst is degene die in Januari 2005 nog het pand Van Ostadestraat 137 heeft aangeschaft. In Juni 2005 legt Justitie beslag op het pand. Midden 2004 had de laatste bewoner het pand verlaten. Sindsdien is er met een slakkengangetje een verbouwing gaande: het werk ligt vaker stil dan dat het voortgaat. Na de dood van Hingst is de maat vol en kort daarna, in december 2005 kraken wij, vijf woningzoekenden het pand. We gaan direct aan de slag om het pand weer bewoonbaar te maken. Een klus waar we voorlopig nog wel even zoet mee zijn.

de buurt in handen van de buurt

Naast het opkomen voor onze eigen woonbehoefte, kiezen we ook concreet ervoor om naar buiten te komen met het duistere verhaal achter dit pand, dat bepaald niet alleen staat in de buurt. We hebben contact opgenomen met het stadsdeel en hen een brief gestuurd met vragen over dit pand. Deze brief concentreert zich voornamelijk op een persoon. Dit is Roger Horn, een man met behoorlijk wat panden in de buurt, maar ook met een vastgoed-bv “C.C.Faas Vastgoed” in een kantoorvilla aan de beruchte Apollolaan.
Roger Horn is degene die de leiding had bij de verbouwing van de Van Ostadestraat 137, maar die ook bij andere panden met Hingst betrokken bleek te zijn. Wij hebben dan ook zo onze vragen over in hoeverre Horn betrokken is bij de kriminele vastgoed wereld.

Hoe het ook zal blijken te zijn met deze meneer Horn, panden moeten op een gegeven moment verbouwd worden: maar liever niet door kriminelen. Wij dragen graag ons steentje bij om er voor te zorgen dat kriminelen met hun geld niet de buurt overnemen. Of wij in dit pand op een gegeven moment zelf als huurders kunnen blijven wonen of anderen, een ding staat voorop: De buurt in handen van de buurt!

De bewoners van de
Van Ostadestraat 137
bpbouw@yahoo.com

Huisarts en huisjesmelker AD Coronel begint nu behoorlijk in de problemen te komen. Toen het Regionaal Medisch Tuchtcollege hem in oktober 2005 uit het geneeskundige register schrapte wegens ‘seksueel grensoverschrijdend gedrag’ mocht hij zijn vak van acapuncturist niet meer uitoefenen. Maar naast zijn medische werk had hij zich ook als huisjesmelker op de Amsterdamse markt gemanifesteerd. In november 2003 haalde de vreemdelingendienst 23 illegale Bulgaren uit de Pretoriusstraat 44, één van zijn pandjes. Hij beweerde dat hij enkele een paar kraakwachten in het pand had gezet en dat hij van illegale verhuur niets afwist. Hij beweerde het pand te renoveren maar omdat de huurders van de eerste etage nog niet weg wilden hij niet verder kon. Ja, en zo staan panden dan jaren leeg.

Naast zijn medische problemen wordt de huisjesmelkerij nu ook een even problematisch. Op 13 maart 2006 worden enkele panden van Coronel executoriaal geveild op de Eerste Amsterdamse Onroerend Goed Veiling, bijvoorbeeld bovengenoemde Pretoriusstraat 44 maar ook in dezelfde straat nummers 4 en 6 .

Hieronder nog een kopie van een pamflet van een groepje krakers die in 1999 een pandje van Coronel kraakte in de Brederodestraat:

Beste buurtgenoten, Sinds november 1999 zijn enkele van de etages van het pand Brederodestraat 42 gekraakt.

Sinds november 1999 zijn enkele etages van Brederodestraat 42 gekraakt. Er werd bijna een jaar rustig gewoond. Op 18 september kwamen er twee mannetjes gestuurd door eigenaar A.D.Coronel. Dat is een huisarts die woont in Linnaeusparkweg 37. De ‘heren’ bedreigden de krakers en de huurders. Zij zouden er voor zorgen dat iedereen op 25 september met zijn spullen en gebroken benen op straat zou belanden. Op 22 september stonden de ‘heren’ weer voor de deur. De krakers hadden medestanders opgeroepen, waardoor er na een kwartiertje 100 mensen op de stoep stonden. Omdat het knokploegje afgetaaid was, besloten deze mensen om mijnheer Coronel thuis op te zoeken. Hij gaf toe dat hij afwist van de knokploeg. Hij heeft -wellicht geschrokken van het massale bezoek- het knokploegbezoek niet door laten gaan. Coronel heeft een geschiedenis van het intimideren van huurders -waaronder sexuele intimidatie- van zijn panden. Zo is hij een keer op oudjaarsdag de woning van enkele huurders binnengedrongen en gaan uitslopen. Op het pand liggen al jaren aanschrijvingen. Helaas is dit verhaal geen uniek feit: in de hele stad zijn dit soort praktijken van huiseigenaren nog aan de orde van de dag. Criminelen als Coronel zouden geen panden mogen bezitten, dus: wij eisen onteigening van Brederodestraat 42 en wel nu!

Dat Evert Hingst zich ver voorbij de grenzen van de advocatuur met de vastgoed-criminaliteit bezighield is inmiddels bekend. Maar: als witwasser functioneerde hij ook binnen een ruim netwerk in de bovenwereld.

Dit bleek uit het gerechtelijk onderzoek in de zaak tegen Hingst’s stroman Andy Groenewoud die onlangs werd veroordeeld tot 2 ½ jaar cel met verbeurd verklaring van twee miljoen aan cash en vastgoed.

In Suriname, waar de veroordeelde Groenewoud zich ook in het vastgoed aan het inkopen was, heeft zijn zaakwaarnemer aldaar, niemand minder dan minister Gilds van Handel en Industrie, zich onder deze omstandigheden inmiddels genoodzaakt gezien zijn functie neer te leggen.

Bij het Amsterdamse vastgoed, ook wel bekend als de “Hingst-panden” duikt telkens de naam van ene Roger Horn op. Van deze vier panden is Horn bij twee de gemachtigde voor wbt de verbouwing, bij een derde is hij de vorige eigenaar en bij de vierde is hij zelfs nog steeds als gedeeltelijk eigenaar betrokken. Roger Horn is directeur van een aantal vastgoedbedrijven zoals DaDo BV en CC Faas Vastgoed BV .

Verrassend? Nee: uit het gerechtelijk onderzoek kwam ook naar voren dat Horn gesprekken heeft gevoerd met Hingst waarbij deze met zijn expertise Hingst op weg heeft geholpen in de wereld van het vastgoed. Een toch niet mis te verstane verwikkeling voor een vastgoedondernemer met een kantoorvilla aan de Apollolaan.

Roger Horn is vooralsnog buiten schot gebleven. Dinsdagavond 7 februari a.s. buigt de deelraad Oud-Zuid zich over een aantal schriftelijke vragen die hen zijn voorgelegd over Horn die in dat stadsdeel erg aktief is.

Het Parool van 5 februari berichtte over de ambities van Jos van de Mortel van Metroprop BV door het aankopen van allerlei beeldbepalende monumenten. Leuk voor hem, maar wie is die Van de Mortel eigenlijk?

De halve familie zit in het vastgoed, en dat was anderen blijkbaar ook opgevallen. Op 14 mei 1995 doet Josephus Aloisius Johannes Maria, oftwel gewoon Jos van de Mortel aangifte van ontvoering bij de politie. De volledige aangifte omvatte bedreiging, mishandeling, wederrechtelijeke vrijheidsberoving, afpersing, diefstal met geweld en poging tot moord c.q. doodslag. Hallo???

Hoor je de laatste maanden niets anders dan over afpersingen in de vastgoedwereld en dan blijkt Jos van de Mortel in 1995 ontvoerd en afgeperst te zijn geweest. Misschien moeten we hem eens vragen hoe dat nu zit.

Bij zijn huurders moet je met de naam Metroprop ook niet op de proppen komen, afkeurende blikken zullen je deel zijn. Naast dat de familie Van de Mortel tientallen zoniet honderden woningen in Amsterdam verhuurt doen zij dat ook in Rotterdam.
Zo kregen de huurders van de Beijerlandselaan 129 – 137 in april 2005 een schrijven van Marie-Louise van de Mortel. Samen met de brief die de huurders van nummer 137 ontvingen geeft dit een mooi kijkje in Metroprops keuken.
Ronduit schandalig hoe Van de Mortel de huurders benadert: geen enkele vorm van overleg is mogelijk. Metroprop bepaalt dat de huurders hun zolder kwijtraken, een flinke huurverhoging krijgen, de schoorstenen worden verwijderd dus als u wilt stoken moet u rekening houden met koolmonoxide-vergiftiging etc. etc.

Enerzijds hangt Van de Mortel dus de populaire jongen uit met zijn mooi monumentjes, aan de andere kant is hij niet meer dan een ordinaire huisjesmelker met een duister verleden.