|
 
|
Geachte dames en heren,
"In overweging dat in onze stad een overvloed aan werk en rijkdom is, maar
geen dak boven het hoofd en wij toch ergens moeten slapen nadat wij de
hele dag voor deze rijkdom en overvloed gewerkt hebben,..."
Wij hebben onlangs een aantal panden in de Swammerdambuurt in Amsterdam gekraakt. Het
gaat om de panden
Leeuwenhoekstraat 4 t/m 7
Leeuwenhoekstraat 1a hs
Swammerdamstraat.31
Eerste Boerhaavestraat 11 t/13
Eerste Boerhaavestraat 24 hs
Eerste Boerhaavestraat 28 hs
Eerste Boerhaavestraat 30 II/III
Blasiusstraat 39/I
Wie wij zijn en wat wij doen;
Ruim twee jaar geleden heeft de stad Amsterdam besloten haar subculturen
als rijkdom te beschouwen. Er werd besloten speelruimte te geven aan
mensen die graag samen willen wonen en werken om hun eigen
maatschappelijke visie ook daadwerkelijk te kunnen waarmaken. Na lange
discussies en afwegingen blijkt het beleid nog steeds heel theoretisch.
Feitelijk ruimte hebben alleen die groepen gekregen, die hun lot in eigen
hand hebben genomen.
Wij zijn een groep mensen, die erin geslaagd zijn ons aan de economische
en sociale isolatie te onttrekken door op een solidaire en creatieve
manier samen te leven. In twee maanden tijd hebben wij onze huizen weer
leefbaar gemaakt nadat de eigenaar deze uitgesloopt en dichtgetimmerd of
-gemetseld had. Verder hebben wij een organische keuken geopend, uit een
braakliggende puinhoop een buurttuin gemaakt en een Infokafee met publieke
internettoegang gerealiseerd.
Waarom wij hier ingetrokken zijn;
Wij draaien er niet om heen. Een belangrijke motivatie voor ons
is een dak boven ons hoofd en een plek om te kunnen werken.
De panden die wij als onze woning hebben gekozen waren ooit sociale
huurwoningen. Hun eigenaar is de voormalige woningbouwvereniging de Key.
Deze is door het gemeentelijke en landelijke beleid geprivatiseerd.
De verantwoording voor de sociale woningbouw is dus naar
privebedrijven en stadsdeelbestuur afgeschoven. Deze moeten nu geld dat
eerder door de overheid werd bijgedragen, binnenhalen door de verkoop van
hun kernvoorraad aan sociale woningen! De Swammerdambuurt en speciaal de
zogenoemde Leeuwenhoekcluster zijn hier een goed voorbeeld voor. In het
verband van het zogeheten "plan van aanpak" zijn stadsdeel en
woonstichting nu bezig een Amsterdamse Volksbuurt leeg te bloeden. Meer
dan 2 jaar geleden zijn ze al begonnen met woningen dicht te metselen.
Huurders werden uitgeplaatst om plaats te maken voor tijdelijke bewoners
die straks het veld moeten ruimen voor kopers met een dikke beurs.
Wij vinden het een schande dat een woningstichting, in samenwerking met
een stadsdeel, de minder daadkrachtige bewoners van een buurt het wonen
onmogelijk maakt ten gunste van een groep welgestelden, die de woningen
voor het uitkiezen hebben. Hoe overspannen de koopwoningmarkt ook mag
zijn, het blijft een feit dat de meer dan 90.000 mensen die op zoek zijn
naar een betaalbare huurwoning in de kou blijven staan.
Op zich stonden onze panden al een tijd leeg zonder dat er door de
Woonstichting De Key, iets mee werd gedaan, behalve dat gepoogd had
ze onbewoonbaar te maken. Hoewel wij het al heel erg vinden dat, wanneer
zoveel mensen een plekje in de stad zoeken, panden 4 maanden leeg blijven
zonder dat er iets constructiefs mee gebeurt, is het wettelijke
criterium 12 maanden. Om een of andere reden is die 12 maanden een heilig
getal, ongeacht de omstandigheden van het geval. In elk geval hebben wij
ten aanzien van een aantal van de panden onze vraagtekens of ze
feitelijk niet al 12 maanden leeg staan....
Praktische redenen waarom wij voorlopig niet
vertrekken;
Ten eerste is er de bouwvak. Hoewel officieel afgeschaft liggen veel projecten stil in de
zomer. Als er al gewerkt wordt is dat omdat iets af moest en er deadline moeten worden
gehaald, maar niemand begint in de zomer aan een nieuw grootschalig project.
Ook erder viel niet te verwachten dat de woonstichting voor einde 2000 met
bouwwerkzaamheden zou kunnen beginnen, zelfs als de huizen niet gekraakt
waren. Er zit in een van de panden nog een nog steeds verhuurde winkel
aan Swammerdamstraat 13 hs. Daar kan men dus sowieso niet beginnen.
Maar los van het vorenstaande is er een hoop onduidelijkheid over de voortgang van het
project, zowel op financieel gebied als op organisatorisch gebied.
Volgens de Key hebben huurders met vaste huurcontracten
ten laatste voorjaar 1999 hun woningen verlaten. Veel andere woningen in
de buurt in eigendom van de Key stonden al veel langer leeg. De
woonstichting en haar projektontwikkelaar de Principaal hadden dus een
jaar geleden makkelijk met het uitvoeren van hun plannen kunnen beginnen
maar het begin van de renovatie is uitgesteld. Om kraak te voorkomen,
zijn een aantal woningen dan voor circa een jaar tijdelijk verhuurd. Toen de
tijdelijke huurders einde 1999 hun woningen verlieten ,zijn de twee
grootste blokken dichtgetimmerd.
Het feit dat vervolgens weer tot begin april 2000 niets gebeurd is doet vermoeden dat
hier een te grootschalig opgezet projekt in de war geraakt is. Inderdaad
kon de Key nooit een volledig uitgewerkte begroting voor de woningen in
kwestie tonen. Er is geen bestek, volledig draaiboek en geen contract met de aannemer
bekend.
Op zich lijkt dit speculatie, maar iets vergelijkbaars is met een ander projekt van dezelfde
woonstichting als opdrachtgever al gebeurd. De resultaten staan voor
iedereen zichtbaar in het centrum van Amsterdam. Een groot aantal panden in de
Haarlemmerstraat en de Droogbak staan na ontruiming van eerst huurders, later
krakers, al weer 2 jaar leeg. Aannemersborden en bouwplaten sieren daar de gevels, muren,
trappen en vloeren zijn eruitgesloopt maar geen herstelwerkzaamheden begonnen. Natuurlijk,
hoewel schandelijk, is men niet al te open over het hoe en waarom bij De Key.. Naar
verluidt had De Key ook daar haar begroting niet rond en is er een (financieel) conflict
ontstaan met de aannemer. Logisch als afspraken niet waterdicht op papier worden gezet en er
kennelijk geen regeling is voor meerwerk. De ondernemers en bewoners in de buurt zijn de
dupe om nog maar te zwijgen van de voormalige bewoners en ondernemers van de
betreffende panden die hun buurt hebben moeten verlaten en van wie sommige al jaren
tevergeefs op terugkeer wachten.
Hier in de buurt is er ook veel onduidelijkheid over de financien.
Natuurlijk geeft De Key ook hier geen openheid van zaken. Toch is ons
verteld - toen wij voor de kraak anoniem daarom hadden gevraagd - dat de
reden waarom er nog niet was begonnen lag in het feit dat het financiele
plaatje nog niet rond was. Verder hebben wij vernomen dat het Stadsdeel nog
niet heeft beslist over subsidies die De Key nodig zal hebben.
De Key heeft het ten aanzien van bijna alle panden ook op papier goed
dichtgetimmerd Het Openbaar Ministerie heeft dan ook in al haar wijsheid
besloten dat wij moeten worden ontruimd, desnoods met de M.E. Nu zitten wij
er helemaal niet op te wachten om het daar op aan te laten komen. Dit past
niet bij ons. Maar aan de andere kant laten wij ons leiden in deze door een
aantal principiele uitgangspunten, en wij zijn niet bereid om die zonder
slag of stoot op te geven als ons geen keus wordt gelaten. Wij hopen echter
dat het bestuur, politie en justitie bereid is om te luisteren naar onze
argumenten.
Waarom zijn wij überhaupt tegen de plannen van De
Key
Ook als alles zoals gepland en op tijd doorgevoerd wordt gaan toch alle
betrokkenen er uiteindelijk op achteruit. De voormalige huurders voor wie
koop geen optie is komen in minder aantrekkelijke buurten terecht. De
eventuele buurtbewoners die moeten kopen om naar hun stek te kunnen
terugkeren zullen op de oververhitte Amsterdamse woningmarkt een
onrealistisch hoge prijs moeten betalen terwijl te verwachten valt dat deze
woningen een groot deel van hun koopwaarde zullen verliezen al lang voordat
de hypotheken afbetaald zijn. De overblijvende buurtbewoners raken hun
vertrouwde levensomgeving kwijt, huren gaan omhoog, eigenaars-bewoners
worden gedwongen hun panden op eigen kosten duur te laten renoveren om een
mooi vergezicht voor stedebouwkundige tentoonstellingen te bieden.
De grootste verliezer op langere termijn is de sociale woningbouw.
Instituties als woningbouwverenigingen, die opgezet zijn om
basisvoorzieningen onafhankelijk van conjuntuur en markt zeker te stellen
raken door het verkopen van hun belangrijkste bezit de invloed kwijt,
die ze nodig hebben om hun maatschappelijke functie te vervullen.
Hoe wij de toekomst zien;
Wij hebben ondanks al die lege woonruimte in de Swammerdambuurt een
functionerend sociaal stelsel aangetroffen dat het waard is om te behouden
en beschermen. De door stadsdeel en gemeente nagestreefde "differentiatie"
zou dreigende "verpaupering" moeten voorkomen. Als zij hun plannen
doorzetten betekent dat sociaal zwakken en zelfs middeninkomens de buurt
moeten verlaten.
Wij vragen stadsdeel en de woningbouwstichting ook in overleg met de
Amsterdamse wethouders volkshuisvestiging en sociale zaken hun opzet te
willen herzien.
Tot slot vinden wij dat geweldachtige confrontaties een verspilling van kracht,
tijd en geld voor alle kanten zijn. Wij zijn er van overtuigd dat het geld
beter besteed kan worden aan een sociaal plan voor alle buurtbewoners dan
aan het koppig doorzetten van een onsociaal beleid, dat ver boven het
hoofd van alle betrokkenen uitgedokterd werd. Wij zijn uiteraard bereid aan
allerlei creatieve oplossingen mee te werken.
De Krakers van de Swammerdambuurt
|
 
|
  |