Het kraakverbod is geen oplossing voor de woningnood
Terwijl in Nederland honderdduizenden op zoek naar een permanente betaalbare huurwoning zijn, komen vooral in de grote steden minder en minder woningen voor deze groep beschikbaar. Particuliere speculanten maar ook woningbouwcorporaties en banken slaan kapitaal uit deze schaarste door mensen te dwingen woningen voor een veelvoud van hun echte waarde te kopen. De minister van volkshuisvesting bevordert dit door bestaande huurrechten nog verder uit te hollen. Om dit systeem in stand te houden moet de belastingbetaler via de hypotheekrenteaftrek meer dan een miljard
bijbetalen.
Kraken is een manier om tegen deze ook van overheidswege in stand gehouden onrechtvaardigheid te protesteren en daarbij tegelijkertijd af te dwingen dat ongebruikte ruimtes per direct beschikbaar komen. Kraken zorgt voor een maatschappelijke dicussie over de productie en verdeling van woonruimte en maakt het mensen mogelijk gezamelijk kracht achter hun visie te zetten. En kraken legt de misstanden van het tegenwoordige systeem bloot.
De profiteurs van de schaarste en de woningnood hebben hun parlementaire lobby gemobiliseerd om kraken wettelijk te verbieden. Hun belangen worden kennelijk door de protestkreten van de gedupeerde woningzoekenden geschaad. Om hiervan af te leiden wordt er van alles bezworen: van de heiligheid van het eigendom tot aan drugs, criminelen en buitenlanders. Terwijl echte vastgoedcriminelen elkaar bij klaarlichte dag vermoorden en honderden miljoenen euro's aan zwart geld in de onroerendgoedsector wordt witgewassen.
Uiteraard gaat kraken door een verbod niet ophouden. Kraken in zijn tegenwoordige vorm is een consequentie van de woningnood en geen van de beoogde of al doorgevoerde wetsveranderingen blijken de woningnood te kunnen verzachten. Niettemin is het formele recht om te kraken even belangrijk als het stakingsrecht. Net als bij arbeidsrechten is belangrijk dat betrokkenen het wettelijke recht op directe actie om hun problemen aan te kaarten, niet ontnomen wordt.
