Kraken gaat door, een oude leus, maar nog steeds actueel.
Deze site is onderdeel van de campagne van het comite tegen het kraakverbod. Jan ten Hoopen, een marginaal kamerlid van het CDA is in februari 2003 benaderd door wat vriendjes uit het bedrijfsleven die last hadden van krakers. Hun leegstaande panden werden zo maar gekraakt en gebruikt voor housparty's om te wonen of voor andere doeleinden en de politie weigerde om de krakers er uit te knuppelen omdat bleek dat krakers rechten hadden. Het eigendomsrecht was kennelijk niet heilig, of het CDA daar niet iets aan kon doen.
Nou, dat wilde onze Jan wel. Altijd dienstbaar aan het kapitaal diende hij tijdens de begrotingsbehandeling voor economische zaken (een half jaar later) een motie in, waarin hij opriep om het kraken van bedrijfsruimte onmogelijk te maken.
Jan te Hoopen wist helemaal niets van kraken. Zijn kennis was gebaseerd op de informatie die hij kreeg van de bekraakte ondernemers met meer onroerend goed dan ze nodig hebben. In no time wist de kraakbeweging met een reactie te komen. Er werd een comité opgericht dat acties tegen het kraakverbod ging opzetten en coórdineren. Met publicaties, acties, interviews, een lobby in Den Haag en heuse persconferentie in nieuwspoort wist men de aandacht op de zaak te vestigen en tal van vooroordelen uit de weg te ruimen. De oppositie greep de gelegenheid onmiddellijk aan om de argumenten van woningnood en speculatie over te nemen. Ook rechts roerde zicht. De vastgoed partij bij uitstek, de LPF eiste in een motie een totaal verbod op kraken. Opgeschrikt door het verzet en alle media aandacht weigerde het CDA deze te steunen en de motie werd weer ingetrokken. De motie van ten Hoopen haalde het wel, men durfde de eigen woordvoerder (en indiener van de motie) om politieke redenen niet af te vallen.
De krakers voerden hun campagne op. In november werd een open dag georganiseerd waarbij tientallen kraakpanden de deuren voor het publiek open zetten om te laten zien waar kraken goed voor is. Vooral in de provincie was er heel veel belangstelling van buurtbewoners en lokale media.
Zoals gebruikelijk met moties, verdween deze in de gedrochten van het ambtelijk advies apparaat. Maanden van stilte volgden, tot dat in juli de staatssecretaris met een brief aan de kamer kwam waarin zij aangaf de motie niet te willen uitvoeren. Een verbod op het kraken van bedrijfsruimte is volgens haar niet nodig en niet gewenst. Een eigenaar is voldoende beschermd tegen kraken zolang hij gebruik maakt van zijn pand. Zelfs als het na lange leegstand wordt gekraakt kan hij met een eenvoudige civiele procedure ontruiming eisen, als hij het pand weer nodig heeft.
Een reactie vanuit de tweede kamer bleef uit. Als een minister of Staatssecretaris weigert om een motie uit te voeren en de kamer vindt in meerderheid dat dat alsnog moet gebeuren, dan is er sprake van een flinke crisis. Daarvoor is het onderwerp te onbelangrijk. Bovendien zijn ook de argumenten van de staatssecretaris voldoende, er is geen sprake van een grote controverse of een groot maatschappelijk belang.
Het kraakverbod lijkt hiermee voorlopig van de baan. Er komt geen nieuwe wet en regelgeving, kraken blijft in principe toegestaan en een civiele zaak tussen kaker en eigenaar. In de praktij verschuiven echter de verhoudingen voortdurend. Officieren van justitie, rechters en gemeentes worden steeds strenger richting de krakers en steeds coulanter richting eigenaren. Het blijft dus van belang dat krakers voortdurend hun eigen juridische en politieke ruimte bevechten.
Deze site is gesloten, de campagne is voorbij, de krakers hebben gewonnen. De site blijft bestaan om terug te kunnen zien en argumenten op te doen. Wie informatie wil over kraken of krakers, zelf een pand wil kraken of in contact wil komen met krakers kan zich wendden tot:
