|
In
april 1983 stopte de redactie van het Haagse kraakblad
Grondarchief, de opvolger van de Blauwe Kraker, er na
twee jaar alweer mee. Daarmee viel een gat in de onderlinge
informatievoorziening in de Haagse kraakbeweging. Vrij kort
daarna waren er dan ook gesprekken met mensen uit diverse linkse
groepen om een nieuwe krant te beginnen in Den Haag. Tot één
oplossing werd er echter niet gekomen. Een aantal mensen begon
de Haagse Stadskrant, die sterk aan de PSP en PPR
gelieerd was, meer parlementair gericht dus. Een aantal mensen,
die meer met de anti/buiten-parlementaire kraakscene verbonden
waren, wilden liever een eigen alternatief om niet afhankelijk
te zijn van het sterk op Amsterdam gerichte blad
Bluf!
De Haagse kraakscene was in die periode echter niet zo sterk
georganiseerd. Nogal wat mensen, die in de jaren zeventig actief
waren geweest, waren met activiteiten gestopt. De basis om een
nieuw kraakblad te gaan maken was daardoor nogal smal. Er werd
daarom besloten om contacten te leggen met andere steden in de
regio om te kijken in hoeverre er een een gezamenlijk blad
mogelijk was.
Er kwamen gesprekken met mensen uit Leiden van infowinkel Alarm,
die op dat moment het kraakblad Melkdoppen voor de Missie
maakten, met mensen uit Delft die betrokken waren bij
infowinkel D.A.D.M. (Dood Aan De Middenstand) rondom het blad
Blauwdruk, en mensen uit Boskoop van De Vijfde Kolonne, waar
de Gifgroene Boskoper werd gemaakt en uit Den Haag mensen
van de boekhandel De Grote Leegte. En er waren contacten met
mensen die actief waren in Gouda, Zoetermeer, Alphen a/d Rijn en
Leidschendam. Uit dit overleg kwam uiteindelijk het maandblad
De Zwarte voort, dat in het begin de ondertitel blad voor
het Zwarte Hart van Holland voerde. Een verwijzing naar
enerzijds het Groene Hart en anderzijds de anarchistisch/autonome
politieke achtergrond.
De keus om met de verschillende plaatsen een gemeenschappelijk
blad te gaan maken had een praktische en ook vooral
organisatorische reden. De samenwerking bood de mogelijkheid om
een professioneler opgezet blad te gaan maken (in nauwe
samenwerking met de in de Blauwe Aanslag nieuw gestarte
drukkerij De Bijstand), maar tevens kwam er meer mogelijkheid om
vanuit de verschillende plaatsen elkaars acties te ondersteunen.
Die samenwerking was er ook regelmatig. Er kon een beroep gedaan
worden op de regio bij ontruimingen en knokploegdreigingen, en
er werd gemobiliseerd voor solidariteistacties zoals met Wyers
(de Holiday Inn-bezetting) en acties tegen de militaire bases in
Woensdrecht en Volkel.
De inhoud zou zich sterk richten op de regio, op het eigen
lokale actienieuws en daarnaast zou er veel aandacht moeten
komen zijn voor buitenparlementaire acties, voor anti-militarisme,
anti-kernenergie, vrouwenstrijd, arbeiders-zelfbestuur en
buitenlands nieuws. Het blad had in de begintijd geen vaste
redactiegroep en werd in elkaar gezet door een wisselend aantal
mensen. Belangrijk was in de begintijd ook het directe contact
met abonnees, door het aan de deur innen van abonnementsgelden,
de bezorging aan huis via regionale koeriers en contactpersonen,
waardoor er geen bezorgkosten van de PTT waren, en een actieve
losse verkoop in aanverwante kroegen en er werd zelfs
gecolporteerd op de markt.
Hoewel het blad dus sterk regionaal van opzet en inhoud was,
trokken de meer algemene artikelen over anti-imperialisme, en
militante en autonome strijdvormen zoals bijv. over de ETA, de
RAF en verklaringen van o.a. de Duitse RZ en de analytische
stukken van groepen als Lupus al snel de aandacht van mensen
buiten de regio, waardoor het blad steeds meer een landelijke
verspreiding kreeg. Er zouden later ook aparte redactiegroepjes
in Utrecht en Amsterdam bijkomen. Omdat de belangstelling al
snel redelijk groot werd en de oplage dus steeg werd na een jaar
gekozen voor een wekelijkse verschijning. Dat bleek echter te
hoog gegrepen en er werd uiteindelijk overgegaan op een
tweewekelijkse verschijning.
In 1990 werd besloten om te stoppen met de uitgave van De
Zwarte en sloot de groep die het blad toen maakte zich aan
bij de iniatiefgroep rond het nieuwe blad Konfrontatie,
dat in 1991 voor het eerst zou verschijnen met als doelstelling:
een breder publiek te vinden dan de bestaande linkse bladen in
het algemeen hadden, maar bovenal om een doorbraak te maken in
de onderlinge verdeeldheid van vele linkse groepen: het werken
aan een nieuw politiek perspectief en het werken aan meer
samenhang binnen links.
|
|