A letter from the Wilde Westen resistance front – now you see us, now you don’t -.
(NL version below)
We are writing this to tell you what really happened. The police have the media working for them, they control what people see, they have all the power. And they are not using it to tell the truth! The police are spreading propaganda against squatters, trying to make us look more and more like terrorists so they can justify their brutal actions and the long sentences activists are getting. This is not justice happening, it’s their laws, and these two have nothing in common. The law is not equal for everyone, it doesn’t protect us, so we have to do it ourselves.
On Tuesday, March 21st, at around one o’ clock in the afternoon, the MEi started evicting Bilderdijkstraat 82-I in Amsterdam. We had decided to stay inside and to resist the eviction for as long as we could. This is a short story about what happened.
Through the barricades we could see a number of our friends and sympathizers gathering in front of the house, giving us support and strength. We were following the eviction wave on the radio, so we knew that many people had already been arrested in the streets and that our time was approaching.
From the rear of the building we could see undercover police already observing the house, gathering in the playground that belongs to the kindergarten next door. There were about twenty of them, and they were too far away for us to reach them with our water and smelly eggs.
ME lines started to form in the street in front of the building. When the order was given they advanced in the direction of our house and cleared the street. Our friends, supporters, and whoever happened to be there at the time were forcibly removed with the ME batons and shields.
While we were waiting, we had been speculating which way the BraTraii would try to get in. Now, finally, we were about to find out: they were going to enter via the balcony at the back of our flat.
The BraTra began by clearing the passage to the balcony, removing the garbage and old furniture that had been put there to block their way. From inside the flat we constantly sprayed water at them, making it clear that we were not going to give up the house easily and that they would have to work hard for their money this time.
After a while seven members of the BraTra team finally made it onto our balcony. First they smashed a window, and we could feel the pepper spray in the air and hear the noise of the power tools cutting through the first layer of the barricades. We answered them with more water and paint through the broken window and we tried to push their tools away, so the BraTra were forced to use their shields and other material to cover the holes they had made.
After cutting through the first layer the BraTra realized that behind it there was another layer and more of our resistance, and they were forced to retreat and take a break. So we also had a break and tried to smoke the wettest cigarettes ever.
Meanwhile, at the front of the house, the water cannon was busy trying to take down the banner and turning our house into an indoor swimming pool. When the first water cannon was empty they brought in a second one, which had tear gas in its water.
During the BraTra’s break we heard on the radio that the police violence had escalated, that our friends and sympathizers were being provoked, chased off, beaten up and arrested in the streets outside. A few minutes later this police brutality reached us too. The BraTra came back with gas masks, started shooting tear gas inside, tried to hit us with metal pipes and continued cutting the barricades. During this attack one of us got a direct hit in the head from one of the pipes, and others got injured as well.
These attacks were repeated three times, from different parts of the back of the building, while a second team was trying to get through the front door. All in all we resisted for three hours before the crane entered our bedroom and we decided it was time for us to disappear.
We want to point out that during all this time we were focusing on stopping their tools from cutting the barricades. We would have had many opportunities to harm the police officers, standing face to face with them, but we didn’t want to. Destroying their tools is not a form of violence. You can’t use violence against objects, only against people, and that we did not do.
Now we are being accused of the attempted manslaughter of police officers, although it is clear that is not what we did. If people will be facing these kinds of the accusations anyway, regardless of what really happened, perhaps we might as well start considering the ideas the police are giving us…?
What happened at the Wild West proves that it is indeed possible to prevent others from being evicted, by making all evictions as time-consuming and annoying as we can. The police are getting more and more violent all the time, so they can’t expect us to remain as nice and peaceful as we once were. What you give is what you get!
We thank everybody for the amazing support and all the respect that we received. What we need now as a movement is for everybody to start working together. Squatting is a political act, not just a free place to live, and resisting evictions is not only the fight of the people living in the houses under threat, but a collective struggle. There are many things that can be done, and many ways of helping people who are being evicted. Don’t forget that your house will be on the list too, so don’t wait but start preparing now!
Special thanks to the radio broadcasters, all the people outside (love and strength to the ones that got arrested and respect to the ones who managed to get away), the people in the other houses that got evicted, and the rest. You know who you are.
Oh yeah, and our apologies to the van Ostadestraat for the long wait!
Peace, love and petrol bombs,
the Wet Underground.
Brief van de verdedigers van het Wilde Westen, Engelse vertaling komt eraan.
Brief van het Wilde Westen Verzetsfront – ik zie ik zie wie mij niet ziet -
Wij schrijven deze verklaring om te vertellen wat er echt gebeurd is. De media eten uit het handje van de politie, zij bepalen wat de mensen zien, zij hebben alle macht. En ze gebruiken die niet om de waarheid te vertellen! De politie verspreidt propaganda tegen krakers. Ze proberen ons meer en meer als terroristen af te schilderen in een poging hun gewelddadige acties en de lange straffen die activisten krijgen te rechtvaardigen.
Dit is geen rechtvaardigheid, dit zijn hun wetten en die twee dingen hebben niets met elkaar te maken. De wet is niet gelijk voor iedereen, wij worden er niet door beschermd, dat zullen we dus zelf moeten doen.
Op dinsdag 21 maart, rond een uur of een ‘s middags, begon de ME met de ontruiming van Bilderdijkstraat 82 I in Amsterdam. Wij hadden besloten binnen te blijven en ons zo lang mogelijk tegen de ontruiming te verzetten. Dit is een kort verhaaltje over wat er toen gebeurde.
Door de barricades heen konden we zien dat onze vrienden en sympathisanten zich verzamelden op straat voor het pand, om ons te ondersteunen. Wij konden de ontruimingsgolf volgen via de radio, dus we wisten dat er al veel mensen op straat gearresteerd waren en dat onze tijd steeds dichterbij kwam.
Aan de achterkant konden we zien hoe stillen aan het verzamelen waren in de tuin van de naastgelegen creche en het pand al observeerden. Er waren er een stuk of twintig en ze waren buiten bereik van ons water en onze stinkende eieren.
Aan de straatkant werden ME linies gevormd. Toen het bevel gegeven werd gingen zij voorwaarts richting ons huis en veegden de straat leeg. Onze vrienden en sympathisanten en wie op dat moment toevallig op straat was werden door de ME weggewerkt met behulp van de knuppels en de schilden.
Wachtend op de ontruiming hadden we gespeculeerd over langs welke weg de BraTra zou proberen binnen te komen. Nu zouden we het eindelijk te weten komen… ze kwamen via het balkon aan de achterkant.
De BraTra begon de route naar het balkon vrij te maken, die bezaaid lag met troep en oude meubels die daar neergelegd waren om ze de weg te versperren. Door vanuit het huis ze constant met water te bespuiten lieten wij merken dat we het pand niet zomaar op zouden geven en dat zij deze keer hard zouden moeten werken voor hun geld.
Na een tijdje klommen zeven leden van de BraTra eindelijk op ons balkon en sloegen een ruit in. Wij voelden de pepperspray en hoorden het geluid van het zware materieel waarmee ze de eerste laag van de barricades doorzaagden. Wij beantwoordden dit offensief met meer water en met verf door de kapotte ruit en we probeerden hun gereedschap weg te duwen zodat de BraTra zich gedwongen zag hun schilden en ander materieel te gebruiken om de gaten die ze maakten af te dekken.
Nadat ze door de eerste laag van de barricades heen gekomen waren, besefte de BraTra dat er nog een laag (en meer verzet van onze kant) achter zat. Zij trokken zich terug en namen een pauze, dus wij hadden ook pauze en hielden ons bezig met het roken van de natste sigaretten ooit.
Ondertussen was aan de voorkant het waterkanon bezig het spandoek van de gevel te krijgen en ons huis in een indoor-zwembad te veranderen. Toen het eerste waterkanon leeg was kwamen ze met een tweede, bij deze zat er traangas in het water.
Tijdens de BraTra pauze hoorden we op de radio dat het politiegeweld tegen onze vrienden en sympathisanten was toegenomen, dat buiten op straat mensen geprovoceerd werden, achtervolgd, gearresteerd en inelkaar geslagen. Even later bereikte dit geweld ook ons. De BraTra kwam terug met gasmaskers op, begon traangas naar binnen te schieten, probeerde ons te slaan met metalen pijpen en ging verder met het doorzagen van de barricades. Tijdens deze aanval werd een van ons vol op het hoofd geslagen met een metalen pijp, anderen werden ook verwond.
Deze aanvallen werden drie keer herhaald vanuit verschillende plekken aan de achterkant van het pand, terwijl een tweede team probeerde door de voordeur heen te komen. Alles bij elkaar hebben we zo’n drie uur verzet geboden voordat de kraan ons slaapkamerraam binnenkwam en wij besloten dat het tijd werd om te verdwijnen.
We willen benadrukken dat we ons de hele tijd geconcentreerd hebben op het tegenhouden van het gereedschap waarmee zij door de barricades probeerden te zagen. Als we dat gewild hadden, hadden we vele kansen gehad om de politie aan te vallen, maar dat wilden we niet. Hun gereedschap kapot maken is geen geweld. Je kan geen geweld gebruiken tegen dingen, alleen tegen mensen, en dat hebben wij niet gedaan.
Nu worden wij beschuldigd van poging tot doodslag op politieagenten, hoewel het duidelijk is dat wij dat niet gedaan hebben. Als mensen dit soort beschuldigingen toch wel aan hun broek krijgen, ondanks wat er echt gebeurd is, moeten wij misschien deze ideeen die de politie ons aangeeft maar eens serieus gaan bestuderen dan…?
Wat gebeurde bij het Wilde Westen bewijst dat het mogelijk is de ontruiming van andere panden tegen te houden door de ontruiming van elk huis zo langdurig en vervelend mogelijk te maken als we kunnen. Nu de politie steeds gewelddadiger wordt kunnen ze niet verwachten dat wij zo aardig en vreedzaam blijven als we eens waren. Wie wind zaait zal storm oogsten!
Wij bedanken iedereen voor alle steun en respect die we hebben mogen ontvangen. Wat we nu nodig hebben als beweging is dat iedereen samen gaat werken. Kraken gaat om het stellen van een politieke daad, niet alleen maar om een gratis huis. De strijd tegen ontruimingen is niet alleen een zaak van de mensen in de bedreigde panden, maar een collectieve strijd. Er zijn veel verschillende dingen die gedaan moeten worden en veel verschillende manieren om de mensen die ontruimd dreigen te worden te helpen. Bedenk dat jouw huis ook een keer op de ontruimingslijst zal komen, dus wacht niet af maar begin nu al met de voorbereiding!
Extra hartelijk bedankt voor de radio uitzending, voor alle mensen die buiten waren (knuffels en sterkte voor de arrestanten, respect voor degenen die wisten te ontkomen), voor de mensen in de andere ontruimde panden en de rest, jullie weten wie jullie zijn.
Oh ja, en onze excuses aan de van Ostadestraat voor het lange wachten, sorry!
Met vriendelijke groeten en een mollie,
Het Natte Verzet.
how to build a barricade