Dat was dus de situatie eind juni 2003: veertien mensen op straat gezet, zonder recht op opvang, voedsel of wat voor basisvoorziening dan ook. Als protest tegen deze situatie en om er iets aan te veranderen, hebben we toen actiegroep WIER opgericht. Op 29 juni 2003 is toen een pand gekraakt dat al sinds september 2001 leegstond. We hoopten hiermee aandacht te vragen voor het probleem en ook de asielzoekers hier op te vangen om hen zo tenminste onderdak te kunnen bieden. De eigenaars van het pand waren echter een stel louche zakenlieden met een woud van BV'tjes. Eigenaars De Boer en D'Haan bedreigden ons een aantal keer: ''Ik kom hier morgen terug met een cirkelzaag. Dan haal ik de deur eruit. 't Is mijn deur nietwaar?'' Uiteindelijk speelde het duo het toch via de rechtbank, ze produceerdeneen nep-contracten en de rechter noemde de gang van zaken "op zijn zachts gezegd opvallend", maar oordeelde uiteindelijk toch dat de krakers de beneden verdieping van het pand moesten verlaten. Nadat we dat gedaan hadden, bleven de eigenaars ons lastig vallen, hoewel we van de rechter op de bovenverdiepingen van het pand mochten blijven. Eén bouwvakker probeerde op 19 juli via het dak naar binnen te komen, maar hij droop af toen er, gelukkig, veel pers aanwezig bleek. Op 22 juli probeerden de eigenaars de barricade die wij als voorzorg hadden opgeworpen tussen de beneden verdieping en de boven verdieping te slopen en moest daarvan weerhouden worden door de politie. De eigenaars gingen daarna niet alleen in hoger beroep tegen de uitspraak van de rechter, maar wisten ook een vriend zo ver te krijgen dat hij een contract tekende voor de huur van de bovenste verdiepingen. Net zoals in de voorgaande zaak wilden wij niet onze naam geven, om te voorkomen dat de eigenaars met behulp van die persoonsgegevens wraak zouden nemen op een van ons. De rechter wilde ons dit keer niet onze verdediging anoniem laten voeren en, hoewel hij opnieuw zijn vraagtekens zette bij het contract, oordeelde de rechter dat wij niet in het pand mochten blijven. Omdat het geen zin had om met de politie te gaan rellen, zijn we zonder verzet uit het pand vertrokken. Natuurlijk staat het pand, ondanks alle huurcontracten, nu nog steeds leeg.
Omdat we de bui al zagen hangen, was er daarvoor al een tweede pand gekraakt, aan de koningsweg. Uiteindelijk bleek dat daarvoor een wel een echt huurcontract was afgesloten met de gemeente en dat het dus geen zin had om dat pand te blijven kraken.
Ondertussen was de situatie van de asielzoekers nog niet verbeterd: doordat zij absoluut niet in aanraking mogen komen met justitie (ze lopen dan het risico op deportatie) en omdat de eigenaren ons verbaal en physiek bleven intimideren, konden de asielzoekers nog niet opgevangen worden in het pand aan de Oude Boteringenstraat.