https://abcgent.noblogs.org/ https://abcgent.noblogs.org/ https://abcgent.noblogs.org/

Wegens aanhoudende problemen met deze website hebben we besloten om deze, nieuwe website te maken. Deze website zal dan ook niet meer geüpdatet worden. Onze excuses voor onze tijdelijke (online) afwezigheid.

Due to ongoing problems with this website we decided to make a new website. This old one will not be updated anymore. Our apologies for our temporary (online) absence.

ABC GENT

In een update over de situatie op 4 augustus wordt duidelijk gemaakt dat er eindelijk toegang is verschaft tot hormonen voor Kara. Haar proces zal binnen enkele maanden gevoerd worden. Haar legale kosten zijn momenteel al voor een groot deel gedekt, maar er zal nog veel steun nodig zijn als haar proces er aan komt. Vrijlating op borgtocht (waarbij de verdachte van een strafbaar feit in afwachting van de behandeling van de strafzaak wordt vrijgelaten uit voorarrest op voorwaarde van het deponeren van een onderpand) is geweigerd in juli, maar men gaat in beroep tegen deze uitspraak. De kosten voor het beroep is betaald door middel van een donatie, waarvoor enorme dank! Haar beroepszaak komt er snel aan.

Inmiddels heeft Kara ook een lijst van boeken doorgestuurd die ze graag zou lezen, je kan er een bestellen voor haar via de website van haar steungroep : https://freekarawild.org/ . Op deze website kan je ook haar tekeningen bekijken en meer lezen over haar zaak.

De oorspronkelijke brief is hier terug te vinden : https://antifenix.noblogs.org/post/2016/10/04/udrzujte-a-rozsirujte-komunikaci-lukas-b/#more-1929

“Soms denk ik terug aan toen ik in het gemeenschapscentrum Ateneo v Moste brieven schreef naar anarchisten en anti-fascisten in de gevangenis. Gevangenen over heel de wereld. Onvergetelijk is de sfeer van gelijkaardige avonden nadat de politie de kameraden Ales Koci, Martin Ignacak, Peter Sova en Igor Sevcov opgepakt hadden. Ik heb altijd goed begrepen hoe belangrijk het is om te communiceren met gevangenen via brieven, om ze aan te moedigen en onze steun duidelijk te maken.

Nu zit ik aan de andere kant van de tralies. Ik heb de mogelijkheid om zelf de noodzaak te beseffen van iets waar ik vooraf enkel een vaag idee van had. Ik geloof nu meer dan ooit in de noodzaak om brieven te sturen naar gevangenen. Voor gevangenen is het bemoedigend. Een enkele brief kan soms een hoop vreugde en energie in iemands leven in de cel brengen. Ik wil dit schrijven omdat ik niet gewoon brieven wil ontvangen, maar mensen aan te moedigen om brieven te schrijven naar andere gevangenen. Schrijf naar de adressen die je vindt. Contacteer het Anarchist Black Cross (ABC) voor een lijst van adressen. En vergeet niet dat de gevangenis niet enkel de waardigheid van zogenaamde “politieke” gevangenen met de voeten treedt, maar ook van anderen. Ook zij ontvangen graag brieven en nieuws van de buitenwereld. Stuur er alstublieft enkele, als je kan.

Lukas Borl March 1, 1982
Remand Prison in Litomerice
Veitová 1
412 81 Litomerice

Het gevangenisrekeningnummer, waar je mij financieel op kan steunen : Account number: 6015-20632881 / 0710, variable symbol: 820301/2763.

Ik zou bij dit rekeningnummer graag wat zaken willen bijvoegen :

1. Ik verwacht en ik wil geen grote sommen geld. Als er iemand een grote som geld wil bijdragen, dan prefereer ik dat dit bedrag verdeeld wordt onder meerdere gevangenen. Je kan ook ABC Antifénix steunen of andere anarchistische projecten.
2. Geld op het gevangenisrekeningnummer kan enkel gebruikt worden om zaken te kopen in de winkel hier. Ik gebruik het om telefoonkaarten, kranten, enveloppen en postzegels, koffie en een paar veganistische producten aan te kopen.
3. Nog meer welkom dan geld zijn zaken die je kan kopen voor mij en mij kan toesturen. Voordat je dit doet, stuur een brief om te vragen wat er juist nodig is. De meest gewilde zaken zijn waarschijnlijk boeken en andere publicaties, benodigdheden om brieven te sturen (papier, enveloppen, postzegels, pennen) en toiletzaken. Nog beter dan kopen is deze zaken op “subversieve wijze” bekomen.

Het gevecht voor een veganistisch dieet in de gevangenis Litoměřické.

In de gevangenis is er vooral eten beschikbaar dat rijk is aan vlees, zuivel en ei. Ik eet daarom maar ongeveer een derde van wat er hier geserveerd wordt. De gevangenisregels melden dat gevangenissen rekening moeten houden met de dieeten van gevangenen, maar ik heb ondertussen al genoeg ondervonden dat dit gewoon een zinnetje is, waar weinig rekening mee gehouden wordt.

Vijf dagen geleden sprak ik met de assistant-directeur van de gevangenis. Hij claimde dat ik enkel vegetarisch eten kan krijgen, maar niet veganistisch. De reden is erg hypocriet. Blijkbaar hebben ze een beperkt budget per gevangene voor voedsel, en gevangenen die een veganistisch dieet volgen zouden niet in dat budget passen. Zever! Ik wil gewoon standaard rauwe plantaardige producten, en ik wil niet betalen voor “producten” afkomstig van dieren. Met een beetje moeite is het niet duurder dan een gemixt dieet. Verder claimen ze ook dat binnen het budget geen veganistisch dieet past waarbij de benodigde voedingswaardes gerespecteerd worden.Nog meer zever! Een gebalanceerde veganistische maaltijd kan combinaties van fruit, groenten, noten en granen bevatten, dus van voedingswaren die niet noodzakelijk duurder zijn dan “producten” met vlees, melk en ei.

De hypocrisie is onmogelijk te negeren. Ze claimen dat ze me een goed gebalanceerde maaltijd willen aanbieden, maar ze geven me voedsel dat ze samengesteld hebben terwijl ze weten dat ik veganistisch leef, en dus twee derde van de maaltijd niet zal opeten. Wat dus betekent dat ik geen volwaardige maaltijden eet.

Waar wordt er gezegd in hun beleid over “culturele voedseltradities van gevangenen” dat ik nu ofwel hun cultuur van het vermoorden en verkrachten van dieren moet aanvaarden, ofwel moet verhongeren? Zulke hypocrisie vult me met woede. Ze kunnen er zeker van zijn dat ik de juiste richting blijf volgen : tegen hen en de institutionele onderdrukking die ze steunen.

Word ook actief! De druk opvoeren op de bevoegde authoriteiten kan op verschillende manieren gebeuren. En zelfs zonder het onnodig bureaucratisch theater. Streef ernaar om ervoor te zorgen dat alle veganisten toegang hebben tot een veganistisch dieet in de gevangenis!

Geen compromis in de strijd tegen zij die dieren vermoorden en verkrachten. Geen toegevingen naar degene die ons laten kiezen tussen deze praktijken steunen of honger. Verder strijden voor voedsel zonder lijden! Het zal doorgaan tot het bittere eind!

Lukas Borl – 18 september 2016 – Prison Litomerice”

Bron : http://anarchistnews.org/content/anarchist-prisoners-hunger-strike-solidarity-prison-strike

Bijgevoegd is een statement (Engelstalig) ondertekend door Fernando Barcenas en Abraham Cortés.

“September 28

To the rebel compañerxs

To the peoples and communities in war

To the freed slaves

To those who identify with these sentiments and words…

Today we declare an indefinite hunger strike for total liberation as an act of self-determination, of incitement to widespread revolt. Because we can no longer continue simply going along day by day with the genocide of our communities and peoples.

There is a hidden reality in this society; democracy is a coup d’état that rules not with tanks but TV cameras and reporters’ microphones, democracy governs through the power of its propaganda and we therefore argue that democracy is the art and science that power uses in order to not be perceived as oppression, capitalism is the boss and democracy is its press secretary.

And because of that we are not addressing the media, nor the dominant classes, we’re addressing and speaking to our compañerxs in this immense prison called earth, who like us are also the children of war simply for the fact of being born disinherited.

But these words are not intended to manipulate their rebellious efforts and much less to unify them under any kind of banner; but rather to open a line of communication, a space in tune with the struggles and with all the responses and acts of self-determination that may emerge anywhere…

In our understanding and from our perspective, where authority exists, prisons exist, and that is why prisons are much more than just a physical structure imposed on us through images of walls and barbed-wire fences. Prison, as we understand it, is constituted by society as a whole, while physical prisons are only concrete expressions of the social isolation that sustains and legitimizes power.

Urbanization (for instance) is the same representation of mass incarceration or what is equal to the fortification of urban space, accompanied by the extermination of the most marginalized popular classes and presents itself today as an integral part of the latest geohistorical phase of techno-industrial capitalism. (The latest restructuring effort of this crisis stage where the only way to maintain domination is through war.)

We can no longer believe in their lies because their “wonderful world” doesn’t exist in our midst; they call us criminals just as they called the old inhabitants of the Americas savages and thus justified their genocide; what happens daily in our neighborhoods is a colonial war that seeks to assuage the revolutionary fervor of our people with dirty tactics such as inundating us with drugs and weapons and its subsequent result of bringing more occupation troops into our neighborhoods and communities. All of this is directly connected with the increase in poverty and lack of education and healthcare in the most marginalized communities and neighborhoods. This results in an increased crime rate that justifies repression from the state’s political-military apparatus and prison becomes a monument to the slaughter, the social garbage dump into which those who displease or bother the capitalist system are thrown…

Yet, there are currently 226,000 prisoners in the country, and though the prisons are overcrowded the crime rate doesn’t drop, but on the contrary, it increases or remains stable. Therefore, the problem is not found in the 226,000 people in prison, but in the techno-industrial society that needs to justify the slaughter.

Prison is a business that legitimizes the war on the poor and protects extermination and a society based on capitalist accumulation.

And what is the pretext for the covert interventions? That neighborhoods are devastated by crime, assaults, robberies, killings, and disturbances, “the streets are not safe”, so the mayors and city councils agree with the residents calling for “more protection”, without bothering to analyze the backdrop of this dirty war.

Of course it’s true that those who have fallen victim to drugs are responsible for the crimes happening in their neighborhoods, it is something that can’t be denied. But before we jump in desperation screaming and asking for “more police protection”, better we remember who imposed this plague in our neighborhoods and communities. It would be better to remember who ultimately benefits from the addiction of people to drugs, it would be better to remember that the police are occupation troops sent to our communities by the dominant class, not to protect the lives of poor people, but rather to protect the interests and private property of the capitalists.

The police, politicians and big businesspeople are delighted that working-class youth are victims of this plague, and for two reasons, the first being that drug trafficking is economically profitable and the second is that while they keep our youth on the corners jonesing for a hit, they won’t have to worry about us launching an effective liberation struggle.

The police can’t solve the problem because they are part of the problem, nor can the system’s institutions solve the social, economic and political problems of the people because they are the ones who create and feed them. The “war on drugs” is nothing more than a counter-revolutionary doctrine charged with maintaining and strengthening the domination, exploitation and imprisonment of the most oppressed classes of the proletariat.

We are the only ones capable of eradicating the plague from our communities and so, instead of collaborating with this sick and decadent society we’ve decided to live on the margins of it in order to build a world with our own hands. This requires the revolutionary organization of the people.

Liberate a space, squat, arm yourself and take care of yours.

The more these actions happen in a haphazard and disordered way, without any center, but rather becoming thousands of centers, each one self-determined, then it will be much less susceptible to formalization and recuperation by the technological system.

We live in a technological era in which capitalism has restructured itself through applying technology to the system of social control and all of that has changed the world in a substantial way.

A virtual reality of fictitious needs has been imposed, and the interests of the proletariat have been broken into thousands of pieces, lost in the meanderings of virtual reality. Democracy itself is a virtual reality just like all the others.

It’s clear that a system like this cannot be defended except by transforming the very people who live in its territory into the police of the system. No repressive apparatus would be capable of safeguarding such a system.

And that’s why the state/modern-technological capital can only be destroyed in its territory through the widespread rise of insurrection.

The answer then doesn’t happen within theories, but concretely in the demands and needs of those excluded by the system, the insubordinate, ultimately, the socially lynched who are the natural result of a society divided between the privileged on one side and the subjugated on the other.

Rebellion is also a natural event that wasn’t discovered by anarchists or any other revolutionary.

But this rebellion is not immediately traced back to the old “revolutionary” programs and manuals, the rebellion of our days is unsettled, disorderly, an end in itself.

For us, as social rebels, insurgency is a total rejection of ideologies looking to be a fundamental part of the system that oppresses us.

Equipped with this method based in the practice of direct action, in permanent conflict and in the self-organization of struggles, without the acceptance of moderators, endless possibilities open up for insurrection to flow.

From this perspective it is clear that anarchism is not an ideology but a concrete way of opposing the existent and for its definitive and total destruction.

We are for permanent revolt, for widespread insurrection; it is the only way to make it impossible for centralized power to appear.

We issue this war cry, a way to defend the struggle of the prisoners in the United State and at the same time we are in solidarity with the African-American compas who, like us, live in the genocide of drugs.

Solidarity with rebel peoples and communities.

Total solidarity with our compañero Luis Fernando Sotelo Zambrano.

For total liberation! For the destruction of the prison society!

Three years since the imprisonment of Abraham Cortés Ávila, October 2, 2013.

Fernando Bárcenas.

Abraham Cortés Ávila.”

“Kara Wild is een artieste, kameraad en een onuitputbare bron van energie, en wordt momenteel vastgehouden in Frankrijk voor haar zogezegde deelname aan een protest tegen repressie en de draconische nieuwe hervormingen in verband met de arbeidswet in Frankrijk. Ze is een trans vrouw en zit momenteel opgesloten in een gevangenis voor mannen, zonder toegang tot hormonen. Ze is een inwoner van de US en er werd haar vrijlating op borg geweigerd omdat de Franse authoriteiten het risico op vluchten te groot vindt.

Duizenden mensen verzamelden op 18 mei in Parijs om te protesteren tegen een continue golf van politiegeweld en tegen een nieuwe neo-liberale hervorming van de arbeidswet. Tijdens een van deze demonstraties is een combi aangevallen en in brand gestoken. Kara werd meer dan een week later, op 26 mei, gewelddadig gearresteerd in verband met deze aanval, tijdens een ander evenement nabij La Place de la Nation. Ookal is er geen bewijs wordt Kara beschuldigd van een paal door een van de ruiten van de combi te gooien, net voor deze in brand werd gestoken. Ze wordt officieel beschuldigd van “poging tot vrijwillige doodslag van een officier in functie, vernielen van eigendom, geweld in groep en deelname in een gemaskerde, gewapende groep”.

Kara is één van zes personen die vervolgd worden in verband met dit incident. Om het nog erger te maken, heeft de eerste minister van Frankrijk (Manuel Valls) gezworen om een voorbeeld te stellen en de protesten te demobiliseren door onverbiddelijk te zijn bij de vervolging.

Ondanks aanvallen van de staat groeien protestbewegingen tegen kapitalisme, blanke overheersing, hetero-sexistisch patriarchaat en besparingsbeleid over heel de wereld, elke dag, van Parijs tot Oaxaca. Zoals de vlammen van verzet deze zomer zullen groeien, laat ons tonen dat we onze kameraden niet achterlaten! Help aub Kara Wild te steunen door haar brieven te schrijven, geld te doneren aan haar steunfonds en dit nieuws te verspreiden.

Vrijheid voor alle politieke gevangenen! Vrijheid voor alle transvrouwelijke gevangenen! Vrijheid voor alle gevangenen!”

Om Kara te steunen, kan je brieven schrijven naar volgend adres. Voeg een extra papier bij je brief (een post-it is voldoende) dat je brief voor Kara is. Je kan naar dit adres ook boeken opsturen, die doorgestuurd worden naar Kara (voeg eveneens een briefje bij dat de boek voor Kara is).

Association Acceptess T
39 bis boulevard Barbès
75018 Paris
France

Of via e-mail (die geprint en opgestuurd zullen worden door haar steungroep in Parijs). Kies als onderwerp “TO KARA” :
com.prison.acceptess-t@outlook.fr

Je kan Kara ook steunen door geld te doneren, aangezien haar legale kosten momenteel al oplopen tot 6000 dollar. Dit geld zal gebruikt worden voor gerechtskosten, transport voor haar familie naar Frankrijk, promotiemateriaal om het nieuws te verspreiden, kosten voor de website en geld dat Kara in de gevangenis kan gebruiken. Geld doneren kan je via volgende website :

https://fundrazr.com/718vA3?ref=ab_e5mGD2

Anarchist Black Cross Moskou roept kameraden in de hele wereld op om solidariteit te tonen met Russische anarchisten en antifascisten, gevangenen van de politiestaat van Poetin, en om zo breed mogelijk informatie te verspreiden over de internationale solidariteitscampagne, bv. door een evenement te organiseren in je eigen stad.

Het zou een info-avond kunnen zijn waar brieven kunnen geschreven worden, een filmavond, een benefiet, een protestactie aan de Russische ambassade, een solidariteitsactie, … Enkel jouw fantasie is jouw grens.

Facebook event: www.facebook.com/events/1774132002816021/

Vkontakte event: http://vk.com/abc_solidarity_days

Bijgevoegd zijn beschrijvingen van de repressie die enkele Russische anarchisten en anarchisten moesten ondergaan. De beschrijvingen zijn in het Engels, indien iemand meer info wil in het Nederlands, contacteer ons gerust op abcgent[at]riseup[dot]net.

Zoals altijd zijn donaties MEER DAN WELKOM om onze Russische kameraden te steunen die momenteel in werkkampen of isolatie zitten. Anarchist Black Cross Moskou vraagt iedereen die het kan om solidariteit te tonen, en als het gaat wat geld te doneren op hun bankrekening. Als er vragen zijn hoe je best geld overschrijft kan je dit vragen via avtonom46[at]gmail.com of abc-msk[at]riseup.net.

Paypal-account : avtonom46[at]gmail.com of abc-msk[at]riseup.net

Dmitry Buchenkov

A well-known antifascist and anarchist Dmitry Buchenkov, PhD in political science, was arrested in Moscow in December 2015. He is suspected of participating in the riots of May 6, 2012. More than 400 persons were arrested as a result of a mass protest action against Putin’s politics that took place on May 6, 2012 in Moscow. Dmitry was not in Moscow on that day, he was in Nizhny Novgorod, more than 300 km away from Moscow.

Dmitry is a long-time participant of the antifascist and anarchist movements and he has done a lot for their development. Dmitry’s comrades and friends believe that the arrest is related to his political militancy and his active position regarding the developments taking place in the country.

Dmitry Buchenkov, 36, lecturer of history and political science, PhD in political science, associate professor, worked as Deputy Chairman of the Medicine History and Socio-Humanitarian Science Department in the Russian National Research Medical University named after N.I.Pirogov in Moscow. Prior to 2008 he worked as an associate professor of the Philosophy Department in the Volga State Pedagogy University (Nizhny Novgorod) for five years. He was fired for his political activism. Dmitry moved to Moscow after he had had to quit the Volga University.

In Moscow Dmitry joined the local cell of the Autonomous Action, whose member he had already been since 2002. This is how he describes the ideology he shares in a book entitled ‘Anarchists in the late XX century in Russia’ published in 2009: “Basic worldview values of anarchism (self-management, self-organisation, anticapitalism) are still relevant today”. In 2013 Dmitry quit the Autonomous Action organization, but he did not give up his political activism.

He authored several books on history and modern condition of anarchism in Russia. He is an activist of the antifascist and anarchist movements.

Dmitry actively participated in organising efforts and life of the antifascist and anarchist movements in Moscow. He organised many street antifascist protest actions, different cultural events. He took part in the establishment of an antifascist centre called ‘V project’, where antifascists and anarchists held their gigs, meetings, and prepared their actions. Police and FSB more than once threatened to attack Dmitry physically for his political activities and struggles. In 2015 unknown persons, probably police or FSB agents, severely beat Dmitry up, so that he got brain concussion, was all covered in blood and couldn’t even remember how the assault occurred.

Dmitry Buchenkov planned to organise an all-Russian antifascist and anarchist forum “Self-management and Libertarian Communism” in early 2016. But the authoritarian Putinist regime police arrested him.

Dmitry Buchenkov solidarity groups:

www.facebook.com/freebuchenkov/


https://vk.com/freebuchenkov

Address: 125130, Moscow, 20 Vyborgskaya Str., SIZO “Vodnik”, Dmitry E. Buchenkov, (date of birth: August 22, 1978)

Alexei Gaskarov

A well-known antifascist and anarchist. An organiser and participant of many anarchist and left-wing conferences. He was arrested on August 3, 2010 on the Khmiki case after an administrative building in Khimki had been assaulted on July 28 2010. An environmental protest action took place in Khimki against deforestation of big chunks of a reserve forest in order to build a toll road. On October 15, 2010, the court decision on the arrest was recalled. On June 24, 2011, he was legally acquitted by the Khimki municipal court.

He was strongly beaten by police on May 6, 2012, at Bolotnaya square during a political opposition protest, so he filed a petition on riot police power abuses involving violence and riot control weapons.

On April 28, 2013, he was apprehended and the following day arrested on accusation of leading a group of persons who actively participated in mass riots that supposedly took place at Bolotnaya square and of violence against a policeman. Later the accusation included two policemen supposedly attacked by Gaskarov: according to investigation data, Gaskarov grabbed a shoulder of an interior troops soldier and then he grabbed a leg of Igor Ibatulin, a riot police officer. The final version of the charge is also saying that he participated in mass riots at Bolotnaya square. On August 18, 2014, the court sentenced Gaskarov to three and a half years in a general regime penal colony.

Many political activists relate Gaskarov’s imprisonment to a direct revenge from political police called the Centre for Combating Extremism for his long-time political activism. Gaskarov support website: gaskarov.info

Addresses for letters: Gaskarov — 301654, Russia, Tula Oblast, Novomoskovsk, 27 Centralnaya Str., IK-6 UFSIN, detachment 5, Alexei V. Gaskarov, (Date of birth: June 18, 1985)

Alexei Sutuga

A well-known antifascist and anarchist from Autonomous Action. Charged with hooliganism for supposedly beating up nationalists in a brawl. Sentenced to three years and one month of colony.

Sutuga was apprehended in April 2014 in Moscow by political police from the Centre for Combating Extremism after an antifa gig. During interrogation he was asked about his trip to Maidan (Ukrainian protests in Kyiv in 2014). Alexei was accused of participation in a brawl on January 2, 2014, in ‘Sbarro’ bar, where he kicked and beat several persons with a chair and a selfmade hammer.

Sutuga himself said he tried to stop other people fighting — the brawl was between Neo-Nazis and some other youths. On October 1 Sutuga was sentenced to three years and one month of colony. On December 17 the appeal court left the sentence unchanged.

On March 17, 2015, while in Irkutsk remand prison, from where he had to be transferred to a colony, Sutuga went on a dry hunger strike because he had been pressurised in the remand prison: he was offered to stay there instead of the colony, and when Sutuga had refused, they got hold of his letters and books. When the news on his hunger strike leaked outside the remand prison, he was transferred to the colony. The he stopped his hunger strike. In the colony Sutuga was subjected to a solitary confinement cell. He is constantly pressurised by the prison administration.

Address for letters: 665809 Irkutsk Oblast, Angarsk, First Industrial Cluster, quarter 47, building 6, IK No.2, Alexei V. Sutuga, born in 1986 (you can send him only 1st class registered mail) or you can write via Rosuznik website

Ilya Romanov

On August 6, 2015, a visiting board of the Moscow district military court passed a sentence upon Ilya Romanov, anarchist from Nizhny Novgorod – 10 years of high-security prison. The court ignored all arguments brought forward by defence. Afterwards the term was changed to 9 years of high-security prison.

Romanov was injured by a self-made firecracker’s explosion in October 2013, but they re-qualified him from an unfortunate experimenter to a “terrorist”. Apart from that firecracker an “interview” that he had given in December 2012 in a suburb of Donetsk was used in his case. Both “crimes” were incomplete: Ilya Romanov is accused of trying to menace local population and authorities of Nizhny Novgorod in order to save Kulibinsky park from tree-felling, but he didn’t manage because the device exploded during a test. He also supposedly tried to propagate terrorism through Ukrainian media, namely Radio RKAS – Libertaire, but he didn’t manage to accomplish it either. It appears that it is not a radio station, rather an internet blog. The interview itself is just a Dictaphone record made at a party following his release from prison.

Romanov, whose family consists of retired parents and a teenage daughter is the poorest of all inmates. His family hardly manages to bring him parcels now and then, while Romanov also has to pay for a lawyer working on two supervisory complaints.

431130, Republic of Mordovia, Zubovo-Polyansky region, Lepley, FKU IK-22, Ilya E. Romanov. (Birthday: July 3, 1967)

Alexander Kolchenko

On August 25, 2015, the military court in Rostov-upon-Don passed a cruel sentence against Ukrainian film director Oleg Sentsov and Crimean antifascist Alexander Kolchenko. The investigation authorities called them “terrorists” — allegedly Sentzov guided by the Right Sector from Kyiv (banned in Russia) founded a “terrorist group” in Simpheropol that sought to bring Crimea back to Ukraine.

Kolchenko supposedly made part of the group. The “terrorists” set fire on the office doors of Crimean Russian Community and a window in the local office of the United Russia (the ruling party in Russia). During the court, Gennady Afanasiyev — one of key witnesses upon whose words the accusation was built — said that his testimony was either given under torture or simply invented. Afanasyev got 7 years in prison on the “Crimean terrorists” case. Oleg Sentzov was sentenced to 20 years and Alexander Kolchenko to 10 years in prison for burning a door and a window.

Address for letters: 456612, Chelyabinsk Oblast, Kopeisk, 20 Kemerovskaya Str., IK-6, detachment 4, Alexander A. Kolchenko, born in 1989.

De oproep tot solidariteit is om iedereen te steunen die vervolgd wordt of enigszins geraakt wordt door de repressie, maar in het bijzonder om Martin Ignacak te steunen, een anarchist die in de val werd gelokt en beschuldigd wordt van het voorbereiden van een terroristische aanval, een plan van twee infiltranten. Martin zit momenteel al bijna veertien maanden in de cel in verschrikkelijke omstandigheden, en als antwoord is hij in hongerstaking gegaan. Vooral op plaatsen waar je Tsjechische ambassades of consultaten hebt kan je tonen dat grenzen anarchistische solidariteit niet kunnen tegenhouden.

Martin zijn Engels is niet erg goed, maar toch zal hij meer dan blij zijn met post. Zijn adres :

Martin Ignačák 10.8.1986
V.V. Praha – Pankrác
P.O.BOX – 5
Praha 4
140 57
Czech Republic.

Op vrijdag 27 mei 2016 ging anarchist Martin Ignačák, beschuldigd van terrorisme, in de voorhechtenisgevangenis van Pankrác in hongerstaking. Hij deed dit omdat het Stedelijk Gerecht van Praag op 29 april 2016 besloot hem zijn vrijlating te gunnen, maar de openbare aanklager ging tegen deze beslissing in beroep bij het Hooggerechtshof in Praag. Op vrijdag 27 mei 2016 besloot het Hooggerechtshof in Praag om de voorhechtenis te verlengen. Daardoor besloot de anarchist om te protesteren door in hongerstaking te gaan, en dus is hij gestopt met het innemen van voeding en vloeistoffen. Dit type hongerstaking bedreigt het leven van de hongerstaker na een week.

Gedurende het onderzoek van een jaar naar de voorbereiding van een vermeende terroristische aanval heeft de opgesloten anarchist alle legale opties uitgeput om een objectieve procedure van de respectieve organen actief in de criminele procedures te verkrijgen. Geen van zijn pogingen hadden enig effect. Daarom kiest hij nu voor deze radicale vorm van expressie, om aandacht te trekken voor zijn gemanipuleerde politiezaak. “Ik beschouw de aanpak van de rechercheurs en de politie als erg problematisch, het is een bedreiging voor de vrijheid van elke mens, een bedreiging voor de vrije meningsuiting, een bedreiging voor het activisme voor een betere wereld, en het gaat niet alleen anarchisten aan.”

Martin wordt vervolgd in de zogenaamde zaak Fénix van april 2015, waarin in totaal 5 mensen beschuldigd werden van de voorbereiding van en schuldig verzuim m.b.t. het informeren over een terroristische aanval op een militaire transporttrein. Martin is de enige die al de hele tijd in gevangenis wordt vastgehouden en door de interventie van de openbare aanklager is zijn detentie nu verlengd. Als reden voor de extensie van de voorhechtenis gaf de openbare aanklager een verklaring van een politieagent die de anarchistische beweging in 2014 infiltreerde. Op basis van zijn verklaring trok de openbare aanklager de conclusie dat Martin zou kunnen proberen ontsnappen naar Spanje. Een andere reden, volgens hem, is dat Martin “gelinkt is aan de zogenaamde Síť revolučních buněk (SRB)/Netwerk van Revolutionaire Cellen en bijgevolg ook aan vergelijkbare organisaties in het buitenland”. De politie sprak over de SRB toen ze aan Fénix begonnen en gaven informatie aan de media. “Alle connecties tussen de vijf aanvallen toegeschreven aan de SRB en alle gearresteerden en beklaagden zijn weerlegd. Zelfs de rechercheurs zelf hebben het uitgesloten,” zegt Martin.

Op dit moment is Martin de tweede langste gedetineerde gevangene in de voorhechtenisgevangenis van Pankrác. Reeds 13 maand leeft hij daar onder omstandigheden die zijn psychologische en fysieke staat negatief beïnvloeden. Men weigert hem bijvoorbeeld eten vrij van dierlijke producten te geven, wat betekent dat hij praktisch geen toegang tot warm eten heeft. Vrienden die hem zijn komen bezoeken zijn bij naam genoemd in de aanklacht. Politie van de departement bestrijding van georganiseerde misdaad zijn begonnen met het verzamelen van informatie over Martins zus, enkel omdat ze haar broer probeert te ondersteunen op elke manier die ze kan.

Voor Martin zou voorwaardelijke vrijlating betekenen dat hij na 13 lange maanden zijn vrienden, familie en de natuur weer zou kunnen zien, en dat hij niet meer onderworpen wordt aan emotionele en fysieke ontbering.

Update zondag 29 mei: Martin’s zus Pavla B. is haar broer in zijn protest bijgetreden en deze ochtend is ze zelf ook met een hongerstaking begonnen.

Voor meer informatie, ga naar antifenix.noblogs.org.

Tekst vertaald uit het Engels. Originele tekst: https://antifenix.noblogs.org/post/2016/05/29/imprisoned-anarchist-martin-ignacak-has-gone-on-hunger-strike/

Het gerecht hield de eerste grote publieke vertoning van deze farce, ook bekend als Fenix.

De rechtszaak werd in een kleine ruimte gehouden, toegankelijk voor slechts 18 personen, van wie de meerderheid journalisten waren. Dit weerhield Igors supporters er niet van om te verzamelen in de gang en buiten het gerechtsgebouw.

Nadat de aanklachten voorgelezen werden, kwam de bewijslast naar voor. Van alle digitale en geprinte bewijzen die de politie in dit onderzoek verzamelde, koos de rechter een foto die op Igors gsm gevonden werd, een foto van zijn voet op een deurmat van de Amerikaanse vlag. Toen hij ondervraagd werd over waarom hij deze foto bewaarde, antwoordde Igor “Ik vond dat grappig”. Op dit moment werd het duidelijk dat de aanklager zou focussen op Igors Russische afkomst als motief voor zijn vermeende aanval op het huis van Stropnický. Om het meer uit te leggen: Stropnický’s onvoorwaardelijke liefde voor het Westen maakt hem een doelwit voor iedere Rus! In dit geval vertaalt Russisch als pro-Putin/anti-Westen. Igor werd in de media afgeschilderd als een gestoorde Russische nationalist na zijn arrestatie. De grote contradictie hier is dat Igor in Rusland vervolgd werd voor onaangekondigde demonstraties tegen de Russische bezetting van de Krim en tegen Putin’s imperialistische regering. En zoals hij uitlegde in zijn slotspeech, simpelweg Russisch zijn maakt je niet automatisch pro-Russisch of een soort van Russisch nationalist.

De volgende lach in de rechtszaal kwam na de rechters interesse in Igors tattoos, voornamelijk de ACAB in zijn nek. De zaal barstte in lachen uit na zijn uitleg. Het was niet de laatste keer dat de rechter het gelach van het publiek moest kalmeren.

Het kwam niet als een verrassing, maar het stak toch nog steeds. De contradictie. Eén wet voor Igor, een andere voor Stropnický. Zoals vele anarchisten voor hem werd Igor verboden om enig politiek argument in zijn verdediging te gebruiken. Toen Stropnický het spreekgestoelte nam, gebruikte hij zijn vrijheid compleet, met een mix van politiek, angst en laster, om van Igor een monster te maken, bewerend dat sinds de beklaagde naar Tsjechië verhuisde, hij een grote radicalisering van de samenleving voelde, met toegenomen haat bij links en rechts. Hij verwees naar de vermeende Molotov aanval als een moordpoging (de sensatieterm van de media voor deze zaak) en zei min of meer dat Igors aanwezigheid in het land bijdroeg aan de opkomst van het zogenaamde rechts, linkse en fundamentalistische extremisme. Stropnický was ook de enige persoon aanwezig in de rechtszaal die openlijk toegaf te weten hoe een Molotov cocktail te maken, geleerd van een anarchistische website, en legde uit waarom de fles niet correct ontvlamde en vervolgde zijn betoog met te zeggen dat zijn huis in seconden tot as gereduceerd zou zijn als de Molotovs succesvol waren geweest. Interessant.

Wat nog?

Martin Stropnický en zijn vrouw Veronika Stropnická spraken over hoe de aanval duidelijk gericht was op de kamer van hun dochters, alsof anarchisten er een gewoonte van maken kinderen aan te vallen. We moeten erbij vermelden dat de familie, rond hetzelfde moment als de aanval, een collage met foto’s kreeg waarbij de dochters zwarte kruisen over hun gezichten hadden. De familie denkt blijkbaar dat de foto’s en de aanval aan elkaar gelinkt zijn. De politie zei dat ze eigenlijk een persoon hadden die beweerde dat hij ervaring had in het maken van Molotov cocktails en voor de Bernard brouwerij werkte (de Molotovs werden gemaakt met Bernard flesjes). En het was deze persoon die brieven stuurde naar Stropnický. Vervolgens zei de politie dat deze persoon niet verdacht is en dat ze hem naar het psychiatrisch ziekenhuis stuurden.

De aanklagers grootste bewijslast was de vermeende geurovereenkomst tussen Igor en de Molotov flesjes. De verdediging vroeg of er een expert van de wetenschappelijk sector van geur kon getuigen, omdat ze dit soort bewijs als onbetrouwbaar beschouwden, maar dit verzoek werd door de rechter verworpen.

In verdediging.

Grappig genoeg is het Facebook dat in Igors verdediging gebruikt werd. Op het moment van de aanval was Igor Facebook aan het gebruiken om vanuit de studentenclub met zijn partner te communiceren. De rechter beweerde dat de conversaties onbetrouwbaar waren en trok de bewering in vraag, aangezien het Facebook alias niet identiek is aan Igors naam, en het bijgevolg eender wie kon zijn die daar schreef. Maar voordat dit tegen Igor gebruikt kan worden, moet de aanklager data en logs verzamelen en het vergelijken met Igors persoonlijke communicatiestijl, zoals een ouderwetse handschrifttest misschien. Dit gebeurde uiteraard niet.

De graffiti.

De gevangenisofficier bracht de rekening om de graffiti van de buitenmuren van de gevangenis te verwijderen naar voren. De graffiti verscheen blijkbaar omdat Igor het filmde.
De factuur was 6267Kč (ongeveer €230). Drie opmerkingen waard om te vermelden. Ten eerste werd het materiaal om de graffiti die in mei 2015 gezet werd, aangekocht in maart 2015. Ten tweede was het nodig om verscheidene gevangenen te vergoeden voor de 96 uur werk die ze nodig hadden om een muur van 8,5m² te herstellen. En ten slotte werd het opschrift “Bevrijd nationalisten”, dat er lang voorheen al opstond, ook verwijderd en bij Igors rekening toegevoegd. De rechtbank zei echter dat Igor dit niet hoeft te betalen omdat er fouten gemaakt werden in de gevangenisprotocollen rond schade. Ze schijten op hun eigen bureaucratie.

Het verdict.

Het verdict werd op 27 april 2016 om 13u aangekondigd. Het gerecht besloot dat Igor niet schuldig was aan de aanval op het huis van de Minister van Defensie. De rechter benadrukte echter dat dit niet is omdat het bewezen werd dat hij het niet gedaan had, maar omdat ze er jammer genoeg niet in geslaagd waren om te bewijzen dat hij het deed!

De tweede paragraaf van de aanklacht; medeplichtigheid in de overtreding van de vernietiging van buitenlandse zaken (het filmen van de graffiti).
Igor werd schuldig bevonden en veroordeeld tot deportatie uit Tsjechië voor twee jaar, en dat hij binnen de 20 dagen het land moet verlaten. Hij gaat echter in beroep tegen de beslissing, dus hoeft hij nog niet te vertrekken. Voorlopig.
De camera werd ook verbeurd aan de staat.

De verklaring.

Degene die filmde was duidelijk naar links en naar rechts aan het kijken, en dus de daders die de graffiti spoten fysiek aan het bijstaan.
Naast het psychologisch ondersteunen van “medeplichtigen”, wat het spuiten van slogans als steun aan mensen in de gevangenis betekent.

Igor heeft zogezegd geen banden in Tsjechië, geen voorzieningen of een degelijk visum en dus werd de straf van uitzetting als de meest gepaste gezien. De rechter vergat te vermelden dat Igor zonder reden al drie maand in de gevangenis doorbracht, dat hij hierdoor zijn studentenvisum verloor, en dat hij talrijke vrienden heeft in Tsjechië. Igor heeft een werkvisum aangevraagd, wat hem het recht geeft in Tsjechië te verblijven tot het moment dat de staat hem dit waarschijnlijk zal weigeren.

De uitspraak is duidelijk beïnvloed door politieke redenen. Voor twee jaar verband worden (naar Rusland!) voor het filmen van iemand die graffiti spoot en het niet respecteren van de lokale democratie, was de beste manier om van Igor af te raken.

De rechter nam het feit dat Igor al drie maand in voorhechtenis doorbracht, zonder reden, zonder mogelijkheid om zijn geliefden te contacteren, niet in overweging.

Je moet geen anarchist zijn om te begrijpen waarom Igor “onze” democratie verwerpt. Net zoals wij niet van Rusland moeten zijn om de democratische staten te verwerpen. En dat is niet omdat we Putins dictatuur willen (hoe de politie, rechtbanken en de media het lijken te zien), maar omdat ze gebaseerd zijn op een regime van ongelijkheid en uitsluiting door de instituties en de markt.

Igor zelf zei na het verdict dat “het hele proces gewoon gepolitiseerd is en de staat een gedehumaniseerde bureaucratische machine is, niet in staat om de banden en verlangens van de echte mensen te begrijpen”. Dit kreeg een instemmend applaus, waarna de rechter zei dat dit echt de laatste keer zou zijn, of dat ze anders de hele achterste rij zou buitengooien.

Vertaald uit het Engels. Originele tekst: https://antifenix.noblogs.org/post/2016/05/20/report-from-the-court-with-igor/