De zitting liep een beetje in het honderd vermits de rechter de kwestie van de taal opwierp waarin het eventuele proces gevoerd zou worden. Inderdaad, alle mogelijke beklaagden hebben niets verklaard tijdens hun ondervragingen, maar een meerderheid van hen heeft niets verklaard… in het Nederlands ! Evenwel werd de procedure verdergezet in het Frans… Ze konden er niet aan uit over hoe ze dit “probleem” voor de moment konden regelen, en aldus werd de zitting uitgesteld. Er werd voorlopig nog geen nieuwe datum vastgelegd.

De beklaagden staan dus nu met beide voeten in een nieuwe fase van “juridische tijdsrekening”. We moeten evenwel een oogje gericht houden op heel deze zaak – zonder alarmistisch te gaan doen – en het gerecht niet toelaten om haar werk stilletjes te verrichten zonder dat er solidariteit getoond wordt met deze kameraden.

Trouwens, ook al dateren de feiten van enkele jaren geleden, de wereld is ondertussen nog niet zo veel veranderd en het is altijd de moment om te revolteren!

Revolteren, ook nu, of het nu na de revoltes in de gevangenissen is die op deze moment plaatsvinden, tegen de schande die de zogenaamde “45 uren-wet” is, in solidariteit met het verzet in de gesloten centra, tegen de alsmaar moeilijker levensomstandigheden of de dagelijkse vernederingen die ons opgelegd worden door de burgermoraal… Het ontbreekt niet aan redenen, noch aan gelegenheden.

Solidariteit in strijd.

Overgenomen van https://lalime.noblogs.org

Maandag 23 mei, 20u00 in AC ‘t Assez, Sparrestraat 1A, Gent
Info & discussie: Anarchisten voor de rechter wegens “terrorisme”?

Tussen 2008 en 2014 heeft de Belgische staat een groot onderzoek gevoerd naar diverse strijden: tegen de gesloten centra, de grenzen, de gevangenissen en tegen autoriteit en uitbuiting in het algemeen.
Na jaren van onderzoek, waarbij kosten noch moeite werden gespaard, wil de staat vandaag 12 anarchisten en anti-autoritairen voor de rechter brengen wegens “terrorisme”.
Deze repressieve slag viseert niet enkel de 12 beschuldigden maar iedereen die wil strijden vanuit zelforganisatie, directe actie en vijandigheid tegenover alle autoriteiten.
Dit alles vindt plaats in een context van groeiende repressie tegen iedereen die niet past in het plaatje van de macht: stakers; rebellen, migranten, ongewensten,…
Op deze avond zal een woordje uitleg gegeven worden over het dossier.

Wie één van ons raakt, raakt ons allemaal! Actieve solidariteit!

Op maandag 25 april zijn in totaal in 21 gevangenissen in België de cipiers in staking gegaan. De gevangenen moeten in hun cel blijven. Al hun activiteiten, zoals de wandeling, een douche, bezoek, rechtsbijstand, … zijn geannuleerd. De politie heeft de controle overgenomen van de gevangenissen om de veiligheid te garanderen.

Na een week met stakende cipiers en met de omstandigheden in de gevangenis die snel achteruitgaan, zijn in meerdere gevangenissen opstanden uitgebroken of incidenten gemeld. In sommige gevangenissen is de situatie onhoudbaar. Gevangenen krijgen amper eenmaal per dag een maaltijd, gevangenen mogen hun cel niet uit, de hygiënische toestand gaat er ernstig op achteruit, infecties en ziektes verspreiden zich.

Een kleine chronologie van incidenten in de gevangenissen…

3 Mei : In de gevangenis van Doornik stijgt de spanning en beginnen gevangenen cellen te vernielen.

3 Mei : Gevangenen in Hoei (Huy) steken ‘s nachts matrassen in brand en vernielen enkele cellen. De federale politie komt tussenbeide om de orde te herstellen.

4 Mei : Gevangenen in Hoei (Huy) stichten brand in heel de gevangenis, breken de deuren van hun cellen, vernielen delen van de gevangenis en zetten een hele vleugel onder water. De federale politie valt ‘s nachts binnen.

4 Mei : Gevangenen in Nijvel vernielen cellen en gooien brandende objecten uit hun cellen. Meer dan 40 gevangenen gaan in hongerstaking.

4 Mei : Gevangenen in Aarlen stichten ‘s nachts brand. De brandweer, beschermd door de federale politie, moet twee maal uitrukken deze nacht.

5 Mei : Gevangenen in Jamioulx beginnen te rellen. Ze vernielen cellen, vallen cipiers aan die nog aan het werk zijn en stichten brand. Tientallen mensen verzamelen zich ondertussen aan de gevangenis in solidariteit.

7 Mei : In de gevangenis van Merksplas breken grote rellen uit. Tweehonderd gevangenen weigeren terug te keren naar hun cel na de wandeling. Ze vernielen alles wat ze kunnen, sommige cipiers worden opgesloten door de gevangenen. Muren worden vernield, omheiningen neergehaald, infrastructuur afgebroken, … , zo’n 150 cellen worden compleet vernield. Er wordt brand gesticht op verschillende plaatsen in de gevangenis. Een gevangene slaagt er in om te ontsnappen in de chaos, maar wordt later opnieuw gearresteerd in de omgeving van de gevangenis. Politie valt met groot machtsvertoon binnen, maar gevangenen vechten urenlang terug. Pas vroeg ‘s ochtends, rond zes uur, slaagt de politie er in om de opstand de kop in te drukken. Meer dan honderd gevangenen worden overgebracht naar andere gevangenissen. Getuigenissen spreken van de grootste opstand in een Belgische gevangenis.

8 Mei : Gevangenen die overgebracht zijn van Merksplas naar Antwerpen, beginnen ‘s nachts amok te maken in de gevangenis van Antwerpen.

8 Mei : Gevangenen in Lantin breken hun cellen open en beginnen verschillende vleugels te vernielen. Op verschillende plaatsen wordt brand gesticht. Dit gebeurt opnieuw de dag erna.

8 Mei : Gevangenen in Andenne breken uit hun cellen, vernielen wat ze kunnen en stichten brand, terwijl ze “VRIJHEID” roepen. Dit gebeurt opnieuw de dag en de nacht erna.

8 Mei : In de gevangenis van Itter wordt de gevangenen uitzonderlijk een wandeling toegestaan. De gevangenen weigeren terug naar hun cellen te keren en vechten met cipiers. In de vleugels van de gevangenis worden vernielingen aangebracht door rellende gevangenen.

9 Mei : In de nieuw gebouwde gevangenis in Leuze wordt de gevangenen uitzonderlijk een wandeling toegestaan. De gevangenen weigeren terug te keren naar hun cellen en blijven de hele nacht buiten. De politie komt ‘s ochtends tussenbeide om ze terug naar hun cellen te brengen.

9 Mei : De overheid beslist om het leger in te zetten in de gevangenissen. Soldaten, gewapend met pepperspray en wapenstok, worden ingezet in de gevangenissen in Brussel (Forst en Saint-Gilles) en in de gevangenis in Lantin. De cipiers beslissen hun staking verder te zetten.

Na een sessie om de bijzondere opsporingsmethodes die gebruikt worden in het kader van dit onderzoek te legaliseren (schaduwen, telefoontap, plaatsing van microfoons in een huis, stiekeme huisdoorzoekingen, pogingen tot infiltratie, plaatsing van videobewaking voor huizen en in een huis) in oktober 2015, werd het dossier nu dus doorgestuurd naar de Raadkamer. De zitting van die Raadkamer zal plaatsvinden op 10 mei 2016; daar zal dan beslist worden of er een proces volgt en met welke aanklachten.

Het Federaal Parket heeft uit haar jarenlange onderzoek niet minder dan 29 aanklachten geperst. Negen kameraden worden beschuldigd van lidmaatschap van een terroristische organisatie en deelname aan terroristische activiteiten voor langere of kortere periodes. Drie onder hen worden beschuldigd er de “leiders” van te zijn. Drie andere mensen die in de nasleep van een aanval tegen het politiekantoor in de Marolles aangehouden werden, worden op hun beurt beschuldigd van één dag lidmaatschap van deze terroristische groep, naast de andere aanklachten inzake deze aanval. Dat algemene schema wordt aangevuld met meer specifieke beschuldigingen zoals deelname aan een wilde betoging voor het gesloten centrum 127bis in Steenokkerzeel (omgevormd tot “poging tot vrijwillige brandstichting” door het Parket), voorbereiding en deelname aan een aanval tegen het politiecommissariaat in de Marollen (door het Parket gekwalificeerd als “terroristisch misdrijf”), slagen en verwondingen aan agenten, blokkeren van de openbare weg, verschillende beschadigingen, winkeldiefstallen, brandstichting tegen wagens van cipiers op de parking van de gevangenis van Ittre, aanzetting tot terroristische misdrijven,… Deze specifieke aanklachten viseren telkens bepaalde kameraden, niet iedereen wordt dus van dezelfde zaken beschuldigd.

Als een rode draad doorheen het onderzoek dat jarenlang aangesleept heeft en niet minder dan 32 kartons papier geproduceerd heeft, gaat het Federaal Parket uit van het bestaan van een anarchistische “terroristische groep” die actief zou zijn in het Brusselse en waarvan de beklaagden de activiteiten zouden “bevorderd” hebben of eraan “deelgenomen” hebben. In het dossier vinden we bijvoorbeeld een lange lijst terug van een 150-tal aanvallen, waarvan een groot deel brandstichtingen, tegen structuren van de overheersing: commissariaten, rechtbanken, banken, bedrijven die geld verdienen met opsluiting, werven, wagens van diplomaten, NAVO-medewerkers en eurocraten, GSM-masten,… die plaatsgevonden hebben in Brussel en de nabije omgeving in de jaren 2008 tot 2013.

De uitvinding van een terroristische groep die verantwoordelijk zou zijn voor al deze feiten (al was het maar door ze “mogelijk gemaakt te hebben”) laat het Parket acrobatische sprongen toe: een bibliotheek wordt een recruteringsplek, discussies worden clandestiene vergaderingen, talloze pamfletten en kranten worden handleidingen voor stadsguerilla, bijeenkomsten en betogingen worden oproepen tot terroristische misdrijven, affiniteiten tussen mensen in strijd en de zelforganisatie die daaruit kan voortvloeien worden een “gestructureerde terroristische groep”. Dit is natuurlijk een onhandige poging van de staat om de anti-autoritaire en revolutionaire subversie te reduceren tot het werk van één enkele “gestructureerde groep”. Door een hanvol anarchisten die storen achter de tralies te proberen krijgen, wil de Staat de ongehoorzamen proberen ontmoedigen  over te gaan tot directe actie tegen wat ons onderdrukt en uitbuit, en een absolute stilte op te leggen aan de verlangens, mogelijkheden, gedachten en kritieken die het gevecht aangaan met deze autoritaire wereld.

Hetgeen ze voor de rechtbank willen slepen is dus een hele mozaïek aan strijden, revoltes, directe acties, revolutionaire verbeeldingen en agitatie die al sinds jarenlang proberen de overheersing aan te vallen. In die zin gaat het eventuele proces niet alleen maar de beschuldigden aan, maar evenzeer elk individu, elke anarchist, elke revolutionnaire, elke rebel, elke ongehoorzame die niet de handen in de schoot wil leggen tegenover uitbuiting en onderdrukking. Wat geviseerd wordt, is de zoektocht naar autonomie in actie, zelforganisatie in strijd, directe actie in al haar verscheidenheid, de keuze om anarchistische ideeën te verdedigen en te verspreiden en samen met anderen deel te nemen aan zelfgeorganiseerde en autonome gevechten. En tot slot wil de staat zonder twijfel een slag toedienen aan een strijdbare benadering van het anarchisme die vertrekt vanuit het individu, affiniteit en informaliteit.

Het zou vreemd zijn om de repressie die vandaag een handvol anarchisten en anti-autoritairen treft los te zien van het geheel aan repressie die (vaak preventief) alle kritiek op de bestaande orde en revolte ertegen probeert de kop in te drukken. De statelijke repressie schakelt in deze dagen op het ritme van “terroristische dreigingen”, vluchtelingencrisis, strijd tegen criminaliteit en erg reële oorlogen in een hogere versnelling. We leven een periode waarin veranderingen en herstructureringen alsmaar sneller de terreinen van de sociale conflictualiteit wijzigen. Degenen die storen omwille van hun gedachtegoed en daden neutraliseren maakt dan ook deel uit van een geheel dat zoals altijd de uitgebuiten, uitgeslotenen en onderdrukten treft: de verharding van de levensomstandigheden, de militarisering van de grenzen, een massieve technologische controle, de bouw van nieuwe gevangeniskampen,…

Je verdedigen tegen deze repressieve slag die kameraden voor de rechtbank wil slepen met beschuldigingen van terrorisme betekent de mogelijkheid en de ruimte verdedigen voor anarchistisch en anti-autoritair handelen. En doorheen de solidariteit met de beschuldigde kameraden het hoofd bieden aan de statelijke repressie die alle subversieve actie wil lamleggen.

Als vechten voor vrijheid een misdaad is zou onschuld werkelijk het ergste zijn dat je kan overkomen.

april 2016″

Download PDF (Français)

Download PDF (Nederlands)

Overgenomen van https://lalime.noblogs.org .

(En français : https://lalime.noblogs.org/post/2016/03/31/a-propos-du-proces-antiterroriste-a-venir-contre-des-anarchistes-et-anti-autoritaires-en-belgique/ )

Brussel: Oproep tot solidariteit met de vier aangeklaagd voor de vernieling van de maxigevangenis-maquette.

Door de onstilbare honger van het kapitalisme naar winst, worden meer en meer mensen in precaire levensomstandigheden gedwongen en wordt onze leefomgeving onleefbaar gemaakt. Ondanks het feit dat de staat geconfronteerd wordt met licht ontvlambare woede en miserie inherent aan alles wat er gebeurt, wordt er geïnvesteerd in het behoud van de goede orde en worden er nieuwe gevangenissen gebouwd.

In tijden waar mensen gedwongen worden de broeksriem aan te trekken, vindt de overheid de nog steeds miljarden om onze situatie nog stresserender te maken door hightech gevangenissen te bouwen, waar er geëxperimenteerd wordt met nieuwe martelmethodes (het ontzeggen van zintuigelijk en menselijk contact).

Voor de heersende klasse zijn de voordelen duidelijk, de bouwcontracten voorzien in winst en de daarbij ontwikkelde hightech veiligheidsapparatuur onderhoudt hun privileges en bestendigt het oppressieve en destructieve systeem.

Het meesterplan van de federale overheid voorziet de bouw van zeven nieuwe gevangenissen in België. Eén van deze gevangenissen, de maxi-gevangenis, werd de voorbije jaren het summum van verzet tegen dit soort samenleving. De overheid plant deze mastodont op het terrein van Keelbeek in Haren, aan de Noordelijke rand van Brussel.

Een paar cijfers uit het maxi-gevangenis project:
– een capaciteit van 1200 gevangenen (mannen, vrouwen, minderjarigen en psychiatrische patiënten)
– 19 hectare natuur en akkers wordt gebetonneerd
– een 25 jaar durend privaat-publieke overeenkomst die de overheid meer dan 3 miljard euro zal kosten. Dat komt neer op een minimale dagelijkse kost van 275 euro per gedetineerde. Meer dan 275 euro per dag die gewijd zal worden aan het kapotmaken van een persoon!
– Een locatie ver van centrum Brussel, die moeilijk bereikbaar is voor de families van de gedetineerden.

Sinds de aankondiging van de plannen voor de mega-gevangenis zijn er ontelbare reacties gekomen. In Haren werd er een buurtcomité opgericht om omwonenden te informeren en te mobiliseren tegen het project. In de Brusselse straten wordt het plan onthaald op anti-gevangenis woede, en geïnspireerde groepen strijden om het project te eindigen door middel van directe acties. In Anderlecht (Le Passage) is er een lokaal centrum open om mensen te informeren, te discussiëren en te organiseren.

Gedurende de zomer van 2014 ontstond de Haren ZAD (zone à defendre), het terrein van Keelbeek werd bezet om de voortgang van het project te verhinderen. Omringd door zelfgebouwde cabannes en groentetuinen experimenteerden de bezetters met een alternatieve levensstijl, autonoom en gebaseerd op solidariteit. De bezetting werd in September 2015 brutaal beëindigd door een ontruiming door de Brusselse politie. Vandaag worden door een handvol mensen nog steeds enkele leegstaande huizen in Haren en een terrein naast Keelbeek bezet.

Dit groeiende bottom-up verzet stuurt de plannen van de overheid in de war, die haar waakhonden er op uitstuurt om te proberen het verzet de mond te snoeren. Veel van onze mede-activisten ervaarden raids, achtervolging, afluistering, intimidatie en pogingen tot infiltratie. Maar geconfronteerd met doorzetting en solidariteit, bleek de repressie machteloos.

Op 20 mei 2015 vond de openbare hoorzitting met betrekking tot het gevangenis project in Haren plaats. De opinie van het referendum was niet bindend, de farce misleidde slechts enkele mensen. De zelfde dag besloten een tiental mensen hun ongenoegen met het project te uiten, buiten de uitgetekende weg van het systeem, en demonstreerden binnen in het gebouw van de regie der gebouwen. De maquette van de mega-gevangenis, die tentoongesteld werd in de inkomhal, werd tijdens de manifestatie vernield.
Dit instituut, de regie der gebouwen, corrupt tot over de oren, is verantwoordelijk voor het beheer van staatseigendommen en de coördinatie van de bouw van de nieuwe gevangenissen. Zonder op vergunningen te wachten, probeerden ze herhaaldelijk de werken in Keelbeek te starten, maar elke keer opnieuw werden de constructiemachines van het terrein geweerd door tegenstanders.

Ondanks het feit dat het project langs alle kanten wordt tegengewerkt, grijpt de macht haar kans in een poging het verzet te verzwakken. Vier van ons zitten nu op de beklaagdenstoel voor de ‘georganiseerde vernieling van persoonlijk bezit’. Dit is de eerste rechtszaak volgend op een actie tegen de mega-gevangenis. Na uitstel, is de eerste hoorzitting gepland op 22 januari 2016 in de Brusselse rechtbank. Voor deze daad is de te verwachten uitspraak tussen één en vijf jaar gevangenisstraf, de regie der gebouwen claimt 40.000 euro aan schadenvergoedingen en belangen.

Deze vooruitzichten zijn verre van verlammend voor ons, en de rechtszaak is een kans om ons antiautoritair standpunt tegen alle vormen van macht, zowel politiek, media of juridisch, te herbevestigen. Deze zijn deel van het probleem, niet van de oplossing. En met jullie medewerking wordt deze rechtszaak een gelegenheid om kasseien richting het gevangeniswezen te smijten, en enkele radartjes van de machine te laten haperen.

Zet de strijd tegen de gevangenis en de wereld die het beschermt voort!

Om de legale kosten te dekken, roepen we op tot financiële solidariteit. Indien je in de diepte van je broekzakken of in de collectebus van een activistische bijeenkomst wat kleingeld vindt, zouden we je zeer dankbaar zijn indien het onze kant op komt.

BE66 5230 4745 8943 (bankrekening op naam van “soutien procès maquette”)

Steen per steen
Muur per muur
Laten we alle gevangenissen vernietigen!
De Vier beklaagden

Vertaald uit het Frans. Bron: http://bxl.indymedia.org/spip.php?article9945&lang=fr

Op 19 februari veroordeelde de Brusselse correctionele rechtbank de 4 activisten tot 10 maanden gevangenisstraf met 3 jaar opschorting en een boete van 3600 euro. Dat is niet alles, de veroordeling van de 4 personen voor hun aandeel in de vernieling van de maquette van de mega gevangenis op 20 mei 2015, opent de deuren voor de regie der gebouwen om ook de 40.000 euro schadevergoeding nog te eisen.